Scenarioanalyses moeten onderdeel uitmaken van risicobeoordeling, strategieontwikkeling en investeringsbeslissingen - en moeten worden verwerkt in interne beloningen en stimulansen.
Uit het onderzoek bleek echter dat slechts 15% van de onderzochte ondernemingen de klimaatverandering in hun financiële overzichten vermeldt, wat erop wijst dat organisaties niet over deugdelijke gegevens over de financiële gevolgen van scenario's beschikken of de implicaties van deze gevolgen voor het hele bedrijf nog niet volledig hebben doorgerekend.
In de toekomst zullen de regelgevende instanties en de kapitaalmarkten waarschijnlijk niet aanvaarden dat ondernemingen een nauwkeurige risico- of opportuniteitsbeoordeling hebben uitgevoerd zonder een degelijke scenario-analyse uit te voeren.
Om hun stakeholders tevreden te stellen, moeten organisaties in staat zijn de relatieve omvang en het tijdsbestek van fysieke en overgangsrisico's in hun omgeving en sector te beschrijven, idealiter door worst case-, base case- en most likely case-scenario's op te stellen.
Inzicht in de grootste hefbomen voor emissiereductie, in de gehele waardeketen
Inzicht in klimaatrisico's en -kansen gaat verder dan de eigen voetafdruk van een organisatie en data beheer, analyse en prognoses zal dan ook vaak meer complex zijn. Voor de meeste organisaties zijn de emissies in de waardeketen (Scope 3) veel hoger dan die van hun eigen activiteiten (Scope 1 en Scope 2). De grootste hefbomen komen waarschijnlijk van ofwel de downstream productie of het transport, ofwel de upstream verwerking, gebruik of transport van producten.
Dit is niet alleen een probleem in emissie-intensieve industrieën zoals de ijzerertsmijnbouw, waar aanzienlijke Scope 3-emissies afkomstig zijn van een klant die het product tot staal verwerkt. De wereldwijde kleding- en schoeiselsector produceert meer broeikasgasemissies dan de scheepvaart- en luchtvaartsector samen3 - voor het overgrote deel door Scope 3-emissies.
Als gevolg daarvan zijn de krachtigste emissiebeperkende hefbomen zelden intuïtief. Een groot farmaceutisch bedrijf ontdekte dat 80% van zijn uitstoot verband hield met de tijd dat consumenten zijn producten onder de douche gebruikten. Vaak zijn de emissies bij de productie van voedingsmiddelen die niet van vlees afkomstig zijn, grotendeels afkomstig van het vervoer. Voor de ICT-sector (informatie- en communicatietechnologie) is het stimuleren van het koolstofbewustzijn van eindgebruikers waarschijnlijk een belangrijk onderdeel van de strategie om de uitstoot te verminderen.
Het is dan ook geen verrassing dat de belanghebbenden steeds kritischer kijken naar de emissies in de waardeketen, vooral in koolstof intensieve sectoren en sectoren die op de consument zijn gericht. Science-based target guidance states that "if a company's Scope 3 emissions account for at least 40% of total Scope 1, 2 and 3 emissions, a Scope 3 target should be set." 4
De uitdaging is dat de meeste organisaties momenteel ondoorzichtige toeleveringsketens hebben als het gaat om Co2. Het is de taak van organisaties om met hun leveranciers samen te werken en te stimuleren om hen deel te laten uitmaken van het decarbonisatieproces. Net zoals organisaties hun toeleveringsketens onderzoeken op schendingen van de mensenrechten, zouden ze evenveel energie moeten steken in het analyseren en verminderen van de emissies in hun toeleveringsketen.
Volgende stappen voor klimaatgerelateerde rapportage
In een tijd waarin de politieke wil en de publieke opinie wereldwijd gericht zijn op ingrijpende klimaatmaatregelen, moeten klimaatrisico's en -kansen centraal staan wanneer organisaties hun toekomstige groeistrategieën plannen.
Sommige organisaties aarzelen om actie te ondernemen op het gebied van klimaatverandering vanwege de vele onzekerheden rond de aard en het tijdstip van het overgangsrisico, alsook de fysieke gevolgen ervan. Organisaties doen echter vaak uitspraken over de waarschijnlijke toekomst van opkomende technologieën zonder de precieze tijdshorizon daarvan te kennen.
Nu de wetenschap over klimaatverandering gedetailleerder dan ooit - en overduidelijker - is geworden, is de noodzaak tot onmiddellijke actie duidelijk geworden. Organisaties die nalaten te handelen terwijl de overgang naar net-nul in volle gang is, kunnen worden blootgesteld aan klimaatgerelateerde risico's en onvoldoende voorbereid zijn op de bijbehorende klimaat gerelateerde kansen.
Als organisaties nadenken over hun volgende stappen op het gebied van klimaatadaptatie, moeten zij in staat zijn de volgende vragen te beantwoorden:
- Wat is de omvang van de risico's en kansen waarmee mijn organisatie wordt geconfronteerd als gevolg van de klimaatverandering?
- Hoe moet mijn organisatiestrategie veranderen om in te spelen op de vastgestelde risico's en kansen van klimaatverandering? En welke strategische initiatieven zullen nodig zijn?
- Wat moet ik doen om mijn decarbonisatietraject uit te voeren?
- Hoe communiceer ik met de markt over de omvang van mijn risico's en kansen, de voorgestelde wijzigingen in mijn strategie en de vooruitgang op mijn weg naar een koolstofarme economie?
Een lokaal perspectief
Ontwikkelingen in het rapporteren over klimaat gerelateerde zaken.
Het onderzoek dat hier beschreven wordt behelst het verslagjaar 2019 en geeft goed inzicht hoe de verschillende regio’s zich onderling verhouden. Het afgelopen jaar hebben wij in de Nederlandse praktijk veel ontwikkelingen gezien in het rapporteren over klimaat gerelateerde zaken. Wij verwachten dan ook een stijging te zien (zowel in kwaliteit als in dekking) als naar verslagjaar 2020 wordt gekeken. Voor de Nederlandse markt wordt in September 2021 een Nederlands rapport gepubliceerd die deze informatie weergeeft. Hiermee kan deze informatie gebruikt worden om uw jaarverslag over 2021 te verbeteren. Voor bedrijven bieden wij dan ook een mogelijkheid aan om hun gepubliceerde informatie te benchmarken ten opzichte van de onderzoeksgroep. Wilt u hier al meer over weten, laat het dan gerust weten.
Local contact
Rob Wortelboer
EY Nederland Associate Partner Climate Change & Sustainability ServicesSamenvatting
Scope 1- en Scope 2-emissies zijn waarschijnlijk niet de enige - of zelfs niet de grootste - bron van klimaatrisicofactoren, vooral omdat ze geen invloed hebben op de blootstelling aan fysieke klimaatrisico's. Organisaties moeten in hun hele waardeketen kijken om kwetsbaarheden en groeikansen te identificeren, en hun krachtigste hefbomen voor klimaatbeheer te vinden - en te gebruiken. Dit houdt in dat zij inzicht moeten krijgen in de veerkracht van bedrijfsstrategieën en bedrijfsmiddelen onder een reeks van mogelijke klimaatscenario's.
