Hoe je klimaatacties kunt stimuleren door transparant te zijn over klimaatinformatie

Klimaatacties stimuleren? Wees transparant!

Kwalitatief hoogwaardige klimaatinformatie is voor veel stakeholders van belang. In de bestuursverslagen van beursgenoteerde ondernemingen ontbreekt echter vaak informatie over strategie en langetermijnimpact. Informatie over scenarioanalyse, belangrijk voor investeerders, is zelfs bijna nooit aanwezig. Er is dus ruimte voor verbetering.

Het Global Risk Report van het World Economic Forum uit 2019 ziet klimaatverandering als een van de grootste risico’s voor de komende periode. Al eerder, in 2010, had de World Business Council in haar Vision 2050 voor de meest relevante sectoren in kaart gebracht welke innovaties nodig zijn voor het Klimaatakkoord. In 2015 is in Parijs het klimaatakkoord getekend door 174 landen. Daarmee is als doel gesteld om op mondiaal niveau de klimaatopwarming te beperken tot maximaal 2 graden Celsius ten opzichte van het pre-industriële niveau. Het mondiale ambitieniveau komt ook terug in het binnen de Verenigde Naties afgesproken Sustainable Development Goal (SDG) nummer 13: Take urgent action to combat climate change and its impacts. Nederland heeft van alle Europese landen de op vier na hoogste uitstoot van broeikasgassen per inwoner. Er is dus dringend actie nodig.

Gezamenlijke actie

Bovengenoemde klimaatdoelen zijn alleen realiseerbaar via gezamenlijke actie van overheden en bedrijfsleven. Hoewel het effect op het klimaat niet bij elke organisatie even groot is, is er geen enkele organisatie die geen bijdrage kan leveren aan het behalen van SDG 13. Hier gaat het dan niet alleen om het directe effect dat organisaties – waaronder financiële instellingen – hebben op het klimaat, maar ook op het indirecte effect dat ze kunnen uitoefenen, bijvoorbeeld via hun dienstverlening en investeringen. Dit indirecte effect wordt dus pas verder in de keten zichtbaar. Voor de keuze van maatregelen waar het effect op het klimaat het grootst is, is daarom informatie over de hele waardeketen nodig, zowel managementinformatie als verantwoordingsinformatie.

Voor het meten van een CO₂-footprint van een organisatie of een beleggingsportefeuille, is het van belang rekening te houden met zowel de directe als de indirecte emissies van organisaties, inclusief emissies door het gebruik van de geleverde producten of diensten van de organisaties. De grootste impact hoeft namelijk niet altijd bij de organisatie zelf te liggen, maar kan zich juist in de waardeketen bevinden.

Vaak grijpt men als excuus aan dat heldere indicatoren ontbreken. Voor broeikasgassen, dat als meest relevante indicator voor klimaat wordt gebruikt, is het Greenhouse Gas Protocol (GHG-Protocol) van de World Business Council for Sustainable Developement/World Resource Institute de meest gebruikte methodologie om emissies te berekenen. Het is toepasbaar op alle typen organisaties. Ook voor een assurance-opdracht vormt dit een goed uitgangspunt voor de externe accountant om zo de betrouwbaarheid van de uitgestoten hoeveelheid CO₂-emissies vast te stellen. Bredere verslaggevingscriteria zoals die van het Global Reporting Initiative verwijzen in hun criteria naar dit protocol.

Informatie vrij operationeel

De in de bestuursverslagen opgenomen informatie is voor een deel van de ondernemingen nog vrij operationeel. Informatie over strategie en de lange termijnimpact van ondernemingen ontbreekt bij 32% respectievelijk 38% van de ondernemingen. De inbedding van klimaatrisico’s in algemeen risicomanagement ontbreekt bij ruim de helft van de ondernemingen. Ook de transparantie over remuneratie en klimaat scoort laag. 58% van de ondernemingen neemt geen informatie op over de koppeling tussen klimaat en remuneratie. Van de onderzochte onderwerpen is de informatie over scenario-analyse het minst aanwezig. Juist dit onderwerp zou investeerders helpen bij het nemen van hun beleggingsbeslissingen.

Opvallend is dat de relatief nieuwe onderwerpen als de SDG’s en klimaatinnovatie wel snel opgepakt zijn door ondernemingen. Als het bestuursverslag de actuele situatie weerspiegelt, dan lijkt dit te impliceren dat ondernemingen vooral aandacht hebben voor strategie, beleid en doelstellingen en prestaties, maar dat de echte inbedding van klimaat in de kernprocessen van de onderneming en het analyseren van prestaties nog achter blijven. Een sterk governanceproces gevoed door investeerders en andere stakeholders die zichtbaar relevante klimaatmaatregelen door ondernemingen ondersteunen, zou dit proces kunnen versnellen. Maar laten we van klimaat vooral geen kip-ei verhaal maken, maar lef tonen en de leiding nemen in de benodigde veranderingen.