Brak podatku u źródła od składki ubezpieczeniowej

Usługi ubezpieczeniowe nabywane od podatników, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła (WHT). Nie można ich bowiem uznać za świadczenia podobne do umów gwarancji i poręczeń – orzekł w dniu 22 stycznia 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy. Wyrok ten może być niezwykle ważny dla przedsiębiorców, którzy płacą składki ubezpieczeniowe na rzecz zagranicznych ubezpieczycieli.

W omawianej sprawie polska spółka nabywała od podatników, którzy nie mają siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, usługi ubezpieczenia. Mając wątpliwości, czy czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, wystąpiła o wydanie interpretacji. Dyrektor KIS w interpretacji o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.286.2019.2.MBD uznał, że świadczenie usług ubezpieczeniowych ma charakter podobny do gwarancji i tym samym w myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT spółka zobowiązana będzie do poboru podatku u źródła. Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

Brak podobieństwa pomiędzy usługami ubezpieczeniowymi a gwarancją

WSA przyznał rację podatnikowi i uchylił interpretację Dyrektora KIS. Sąd uznał, że katalog usług podlegających podatkowi u źródła, wskazany w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT nie może być traktowany jako katalog otwarty, który podlega nieustannym rozszerzeniom zależnie od potrzeb organu podatkowego. Podobieństwo innych usług, do usług wymienionych w tym katalogu, powinno być interpretowane biorąc pod uwagę kluczowe cechy umowy oraz jej charakter prawny.

Warto podkreślić, jak wskazuje WSA, że pojęcie gwarancji jest pojęciem zdecydowanie szerszym od usługi „gwarancji ubezpieczeniowej”, a zatem zawężanie analizy w zakresie podobieństwa wyłącznie do porównania usługi ubezpieczenia do gwarancji ubezpieczeniowej jest nieuzasadnione. Sam fakt umieszczenia usługi ubezpieczeniowej i gwarancji ubezpieczeniowej w katalogu czynności podejmowanych w ramach działalności ubezpieczeniowej w ustawie o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej jest niewystarczające dla uznania podobieństwa obu usług. Katalog czynności w ramach działalności ubezpieczeniowej jest tak szeroki, że nie sposób twierdzić jakoby każda z tych czynności mogła być uznana za usługę podobną. W konsekwencji, Sąd uznał, że usługa ubezpieczenia oraz gwarancja nie są usługami podobnymi.

W wyroku zwraca również uwagę dokonanie wykładni systemowej przepisów ustawy o CIT i porównanie wprost brzmienia przepisu art. 15e ust. 1 pkt 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy. W art. 21 jest mowa o „poręczeniach i gwarancjach oraz świadczeniach podobnych”, podczas gdy art. 15e tej samej ustawy wymienia „ubezpieczenia, gwarancje i poręczenia oraz świadczenia podobne”. Skoro sam ustawodawca rozróżnia w jednym z przepisów usługi ubezpieczenia i gwarancji to pozbawione podstaw jest twierdzenie, że na gruncie innego z przepisów w tej samej ustawie, usługi te są usługami podobnymi.

Podsumowanie

Mając na uwadze dotychczasowy kierunek zmian w prawie podatkowym, jaki wprowadza polski ustawodawca, w tym kolejne ograniczenia i obciążenia podatników wydawane w drodze interpretacji indywidualnej, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy jest ukłonem w stronę podatników i może mieć duże znaczenie dla przedsiębiorców, którzy płacą składki ubezpieczeniowe na rzecz zagranicznych ubezpieczycieli. Należy jednak pamiętać, że wyrok jest na dzień dzisiejszy nieprawomocny.