Polski Ład wprowadza zmiany do reżimu WHT

W 2019 r. przepisy podatkowe dotyczące podatku u źródła (WHT) zostały istotnie zmienione, a na podmioty (zarówno polskie, jak i zagraniczne) nałożono szereg nowych, daleko idących, a zarazem nieprecyzyjnych wymogów. Od dłuższego czasu czekamy na zmiany w przepisach dotyczących procedury pobierania podatku u źródła. Aktualnie mamy do czynienia prawdopodobnie z ostatnim odroczeniem obowiązku pobierania podatku według standardowych stawek WHT, a znowelizowane przepisy dotyczące podatku u źródła (w tym mechanizmu „pay-and-refund”) mają wejść w życie z początkiem 2022 roku. Stąd od przyszłego roku, ogólne zasady dotyczące zwolnień z WHT / niższych stawek WHT będą obowiązywać tylko w przypadku, gdy płatności dokonywane na rzecz jednego odbiorcy nie przekraczają 2 mln zł rocznie. Jeśli przekroczą ten próg, polski płatnik będzie musiał pobrać WHT według ustawowej stawki podstawowej (19% / 20%) (z pewnymi wyjątkami), a następnie możliwe będzie wystąpienie o zwrot WHT.

Nowy reżim WHT czeka jednak jeszcze kilka istotnych zmian. W ramach prac dotyczących programu społeczno-gospodarczego Polski Ład przedstawiona została bowiem propozycja nowelizacji przepisów w tym zakresie. Zmiany miałyby wejść w życie w 2022 r. W świetle obecnego brzmienia projektu nowelizacji, planowane są m.in. następujące zmiany:

1. ograniczenie stosowania systemu „pay-and-refund” do dochodów pasywnych (takich jak dywidendy, licencje, czy odsetki) – płatności za usługi niematerialne zostaną wyłączone z ww. reżimu,
2. wprowadzenie dodatkowej regulacji antyabuzywnej związanej z powyższymi płatnościami pasywnymi, mającej na celu zastosowanie systemu „pay-and-refund” również do wypłat, które bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zostały zakwalifikowane do kategorii należności dywidendowych, licencyjnych lub odsetkowych,
3. ograniczenie stosowania systemu „pay-and-refund” do transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi – płatności pomiędzy podmiotami niepowiązanymi oraz płatności pomiędzy podmiotami polskimi nie będą objęte ww. systemem,
4. rozszerzenie zakresu opinii o stosowaniu zwolnienia / preferencji o możliwość uzyskania takiej opinii również w odniesieniu do płatności korzystających z preferencji na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (obecnie o wydanie takiej opinii można się ubiegać wyłącznie przy stosowaniu zwolnienia z WHT, wynikającego z unijnych dyrektyw),
5. kolejna modyfikacja definicji beneficjenta rzeczywistego dla celów WHT, obejmująca m.in. zmianę zasad weryfikacji rzeczywistej działalności gospodarczej,
6. dalsza modyfikacja wymogu należytej staranności wskazująca, że przy ocenie dochowania tego warunku uwzględnia się także powiązania pomiędzy podmiotami,
7. zmiany w zakresie płatności dokonywanych za pośrednictwem podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych i rachunki zbiorcze, w tym:
   • ponieważ zastosowanie systemu „pay-and-refund” zostanie ograniczone do płatności pomiędzy podmiotami powiązanymi, wprowadzony zostanie nowy obowiązek informowania instytucji prowadzących ww. rachunki papierów wartościowych oraz rachunki zbiorcze o fakcie dokonywania płatności na rzecz podmiotów powiązanych oraz przekroczeniu kwoty 2 mln zł,
   • doprecyzowanie, że ustalenie przekroczenia progu 2 mln zł oraz występowania powiązań, dokonuje podmiot prowadzący rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze,
   • zmiany w Ordynacji podatkowej wskazujące, że w przypadku płatności dokonywanych za pośrednictwem podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze, odpowiedzialność za podatek niepobrany ponosi podmiot, który dokonał wypłaty za pośrednictwem ww. podmiotów,]
   • wskazanie, że podmiot dokonujący wypłaty należności za pośrednictwem podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze może wystąpić z wnioskiem o wydanie opinii o stosowaniu preferencji WHT,
8. zmiany w wymaganiach, jakie muszą być spełnione, aby nie stosować podatku WHT od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa,
9. rozszerzenie zakresu przypadków, w których można posługiwać się kopią certyfikatu rezydencji,
10. wprowadzenie progu na poziomie 500 000 zł, który decyduje o konieczności złożenia przez płatnika zawiadomienia, o którym mowa w art. 26 ust. 3e ustawy o CIT.