4 cze 2019
EY - podakti

Bezpieczny Podatnik: podatki 2020 - 5 najważniejszych zmian w VAT

Autor EY Polska

Firma doradcza. Audyt, doradztwo podatkowe, consulting, strategia i transakcje.

Firma EY jest światowym liderem rynku usług profesjonalnych obejmujących usługi audytorskie, doradztwo podatkowe, consulting oraz doradztwo strategiczne i transakcyjne.

4 cze 2019
Powiązane tematy Doradztwo podatkowe

Od początku 2019 r. Ministerstwo Finansów wprowadza sukcesywnie kolejne zmiany w podatku od towarów i usług, i jednocześnie planuje kolejne, które wejdą w życie w 2020 r.

P
oniżej przygotowaliśmy zestawienie najważniejszych z nich, w tym m.in.: ujednolicenie zasad rozliczania transakcji łańcuchowych na szczeblu UE, wejście w życie obowiązkowego split paymentu, wprowadzenie kas rejestrujących online, czy zmiany opodatkowania bonów.

Co się zmieniło?

Obowiązkowy split payment

Na początku bieżącego roku Komisja Europejska wydała derogację umożliwiającą Rzeczpospolitej Polskiej wprowadzenie obowiązkowego mechanizmu split payment (podzielonej płatności) w odniesieniu do wybranych towarów oraz rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej. Polska ma prawo stosować obowiązkowy split payment w okresie od 1 marca 2019 r. do 28 lutego 2022 r.

Na tej podstawie Ministerstwo Finansów przygotowało projekt nowelizacji ustawy o VAT, który wprowadza obowiązkowy split payment.

Zgodnie z załącznikiem do projektu ustawy mechanizm podzielonej płatności obligatoryjnie może być stosowany w odniesieniu do 150 grup towarowych i usługowych, w tym m.in. do dostaw:

  • wyrobów stalowych, prętów, rur, drutów, złota, cynku, miedzi, aluminium, odpadów, surowców wtórnych, złomu
  • szeroko rozumianych usług budowlanych – bez względu na status sprzedawcy czy fakt odsprzedaży takich usług
  • komputerów, telefonów, telewizorów, konsol do gier, drukarek, aparatów fotograficznych
  • części i akcesoriów do pojazdów silnikowych
  • benzyny silnikowej, olejów napędowych
  • węgla, koksu, brykietu i dotyczy wszystkich płatności powyżej 15.000 zł (brak innych warunków).

Projekt przewiduje także surowe sankcje, zarówno dla nabywcy, jak i sprzedawcy. I tak,

  • nabywcy, który wbrew obowiązkowi nie użyje mechanizmu podzielonej płatności nie będzie miał możliwości zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym oraz nałożenie na niego sankcji równej 100% podatku naliczonego,
  • sprzedawca, który nie umieści na swojej fakturze informacji o obowiązkowej podzielonej płatności również podlegać ma sankcji równej 100% wykazanego na fakturze podatku,
  • dodatkowo, za złamanie nowych obowiązków będzie groziła sankcja na gruncie Kodeksu Karnego Skarbowego.

Uwaga: Zgodnie z projektem obowiązkowy split payment wejdzie w życie już we wrześniu 2019 r.

Komentarz eksperta EY

Tomasz Wagner, starszy menedżer w Zespole Indirect Tax

Projekt nowelizacji ustawy o VAT nie wprowadza istotnych korekt do samego mechanizmu podzielonej płatności, który funkcjonuje obecnie.

Najbardziej w oczy rzuca się umożliwienie dokonywania przelewów zbiorczych, które będą dozwolone w odniesieniu do faktur otrzymanych od tego samego dostawcy w okresie maksymalnie jednego miesiąca.

Ciekawie wygląda również sytuacja podatników zagranicznych, którzy w Polsce dokonywać będą dostaw objętych obowiązkową podzieloną płatnością. Takie podmioty będą obowiązane do otworzenia rachunku w polskim banku, jednak koszty jego utrzymania będą zwracane przez polski urząd.

Pieniądze na rachunku VAT staną się również bardziej „mobilne”. Co to oznacza? Otóż będzie można przeznaczyć je zapłatę wybranych podatków, cła i ubezpieczeń społecznych.

Niewątpliwie wyzwaniem dla podatników jest przygotowanie się na zmiany w tak krótkim czasie. Przypomnijmy, że zgodnie z projektem będzie to 1 września 2019 r., dlatego już teraz firmy powinny odpowiedzieć sobie na poniższe pytania:

  • Jak rozpoznam czy sprzedaję towary lub usługi podlegające podzielonej płatności?
  • Czy będę miał obowiązek zapłaty za wybrane nabycia przy użyciu podzielonej płatności?
  • Czy mój system jest gotowy na zlecenie przelewu w podzielonej płatności? Czy pozwoli mi dodać niezbędne adnotacje na fakturze? Czy będzie potrafił rozpoznać faktury, które będą podlegały podzielonej płatności?
  • Jak zmieni się moja pozycja cash flow i dostęp do gotówki jeśli zacznę otrzymywać płatności z użyciem split payment?
  • Jakie ryzyka grożą mi przy złamaniu obowiązku zapłaty z użyciem split payment?
  • Co ze zbiorczym opłacaniem faktur, faktur w walucie i faktur od dostawców z siedzibą poza Polską?

Trzeba pamiętać, że niezastosowanie podzielonej płatności pomimo takiego wymogu będzie dla podatników skutkowało srogimi sankcjami. To już nie tylko, jak przy białej liście, brak możliwości ukosztowienia wydatku na gruncie podatków dochodowych, ale również sankcja równa podatkowi wykazanemu na fakturze. Podobna kara grozić ma sprzedawcy jedynie za nieuwzględnienie na fakturze dopisku wskazującego na obowiązek zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności.

Kasy rejestrujące online

Ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach wprowadziła obowiązek wymiany tradycyjnych kas na kasy fiskalne online. Co do zasady, nowelizacja ma wejść w życie 1 maja br., ale pierwsze kasy fiskalne online będą musiały zostać uruchomione od 1 stycznia 2020 r.

Zgodnie z uchwalonymi przepisami do ewidencji sprzedaży i kwot podatku należnego wprowadzone zostaną kasy rejestrujące online. Urządzenia te będą przesyłały dane do centralnego systemu teleinformatycznego – Centralnego Repozytorium Kas, prowadzonego przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

Ustawa dopuszcza używanie dotychczasowych kas przez podatników. Po wejściu w życie przedmiotowej ustawy podatnicy nadal będą mogli używać do prowadzenia ewidencji kas rejestrujących „starego” rodzaju. A zatem nie istnieje obowiązek natychmiastowej wymiany kas rejestrujących na kasy online, poza wyjątkami dotyczącymi określonych branż. Podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie:

  • do 31 grudnia 2019 r. w przypadku:
    • świadczenia usług naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów, w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania, oraz w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
    • sprzedaży benzyny silnikowej, oleju napędowego, gazu przeznaczonego do napędu silników spalinowych;
  • do 30 czerwca 2020 r. w przypadku:
    • świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
    • sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych zwęgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych;
  • do 31 grudnia 2020 r. w przypadku świadczenia usług:
    • fryzjerskich,
    • kosmetycznych i kosmetologicznych,
    • budowlanych,
    • w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,
    • prawniczych,
    • związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej –wyłącznie w zakresie wstępu.
  • Od stycznia 2023 r. wszyscy pozostali przedsiębiorcy będą zobowiązani do wymiany kas.

Komentarz eksperta EY

Marcela Mrowiec, senior w Zespole Indirect Tax, Radosław Łapszyński, asystent w Zespole Indirect Tax

Ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach z dnia 15 marca 2019 r. wprowadziła obowiązek wymiany tradycyjnych kas na kasy fiskalne online. Konieczność ta nie będzie jednak od początku obejmowała wszystkich.

Od 1 stycznia 2020 r., z częstotliwością co pół roku, obowiązek ten będzie stopniowo rozszerzany na kolejne kategorie podmiotów, by 1 stycznia 2023 r. objąć już ogół podatników VAT.

Zmiana ta stanowi duże wyzwanie dla podatników, którzy staną przed koniecznością wymiany swoich kas, w szczególności w zakresie sfinansowania całej operacji. W tym zakresie pomocne może być uzyskanie zwrotu w wysokości 90% ceny zakupu każdej z kas (cena liczona bez podatku; maksymalna kwota zwrotu kosztu zakupu jednej kasy to 700 zł).

Niestety, w świetle znowelizowanych przepisów możliwość ubiegania się o zwrot nie będzie przysługiwała wszystkim podmiotom. Co więcej, wprowadzone przepisy budzą pewne wątpliwości.

Przykładowo:

  • od kiedy można ubiegać się o zwrot wydatków na nabycie kas online, w przypadku zakupu tych kas przed wskazanymi powyżej datami granicznymi na obowiązkowe korzystanie z kas online;
  • czy po upływie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przez danego podatnika przy użyciu kas online, w przypadku nabycia kolejnych kas, podatnik ten nadal będzie mógł się ubiegać o zwrot wydatków na zakup kas.

Obecnie trudno jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania.

Niewątpliwie plusem znowelizowanych przepisów jest dopuszczenie możliwości dzierżawy, najmu czy leasingu kas fiskalnych, co jest alternatywą do zakupu kas.

W kontekście zmian w zakresie kas fiskalnych należy również zwrócić uwagę na nowe rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących, które obowiązuje od 1 maja 2019 r. i dotyczy wszystkich rodzajów kas. Nakłada ono na podatnika obowiązek m.in. zapoznania osoby prowadzającej u niego ewidencję z informacją o zasadach ewidencji czy też, w stosunku do prowadzonej ewidencji sprzedaży, przypisania oznaczeń literowych od „A” do „G”, zgodnie ze wzorem wskazanym z rozporządzeniu (np. literze "A" ma być przypisana stawka podstawowa podatku w wysokości 22% albo 23%.)

Wprowadzone zmiany mają istotne znaczenie dla podatników i z pewnością należy na bieżąco śledzić pojawiającą się w tym zakresie praktykę, jak również kolejne planowane zmiany, np. wprowadzenie obowiązkowego wskazywania NIP nabywcy (podatnika) na paragonie.

Zmiany w transakcjach łańcuchowych

Od 1 stycznia 2020 r. w związku z dyrektywą Rady (UE) 2018/1910 zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE będą obowiązywać nowe przepisy w systemie podatku od towarów i usług dotyczące opodatkowania handlu między państwami członkowskimi.

Proponowane zmiany będą dotyczyły m.in. opodatkowania transakcji łańcuchowych. Obecnie transakcje takie podlegają wewnętrznym regulacjom krajowym. Po zmianach wprowadzona zostanie ogólna zasada, zgodnie z którą, przy spełnieniu określonych warunków, transport towarów powinien być przypisany tylko jednej dostawie w łańcuchu transakcji.

Zasada ta została ujęta w nowym art. 36a dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym jeśli te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego klienta w łańcuchu, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie do dostawy dokonanej do podmiotu pośredniczącego (tj. dostawcy w łańcuchu innego niż pierwszy dostawca w łańcuchu, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie, albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz).

Ważne: Wyjątkiem od powyższej zasady jest odstępstwo, polegające na przypisaniu wysyłki lub transportu wyłącznie do dostawy towarów dokonanej przez podmiot pośredniczący, jeśli podmiot ten przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny VAT nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane.

W ramach przyjętych nowych uregulowań zdefiniowano „podmiot pośredniczący”. Oznacza on dostawcę łańcuchu, inny niż pierwszy dostawca w łańcuchu, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Komentarz eksperta EY

Wojciech Kieszkowski, menedżer w Zespole Indirect Tax

Rewolucja w rozliczeniach VAT transakcji łańcuchowych staje się faktem. To dobrze, bo z uwagi na wyjątkowo zmienną praktykę jest ona potrzebna. Ważne przy tym, by podatnicy zachowali rewolucyjną czujność. Zmiany będą bowiem daleko idące.

Do tej pory, w zakresie rozliczeń transakcji łańcuchowych każde Państwo członkowskie UE stosowało swoje własne zasady, opierając się (lub nie) na kilku raptem orzeczeniach TSUE i lokalnej praktyce. Praktyce, dość powiedzieć, często zmiennej i nieugruntowanej także w ramach wewnętrznego systemu danego Państwa (Polska jest tu jaskrawym i niechlubnym przykładem). Cenę za taką sytuację płacił podatnik; pół biedy, gdy pozostawało mu po prostu funkcjonować w stanie niepewności prawa. Gorzej, gdy skutkowało to wydawaniem decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego w związku z nieprawidłowym zaklasyfikowaniem transakcji. Zdarzało się to nader często, gdyż transakcje łańcuchowe to nadal wdzięczny materiał do kontroli.

Proponowane nowe rozwiązanie wydaje się proste. Dla zaklasyfikowania transakcji decydujące będzie posługiwanie się przez podmiot pośredniczący określonym numerem VAT. To kryterium bardziej przejrzyste niż dzisiaj stosowane „warunki transakcji” czy „organizacja transportu”.

Opisywane zmiany to jednak także duże wyzwanie. Przede wszystkim, podatnicy będą musieli co najmniej przeanalizować, czy dotychczasowa i często od lat stosowana klasyfikacja transakcji w łańcuchu zachowa aktualność zgodnie z nowymi warunkami – czy też być może zasady rozliczeń należy uporządkować na nowo. Konieczna może okazać się także modyfikacja umów z kontrahentami i przewoźnikami czy też odpowiednie przeszkolenie pracowników. Do tego, trzeba przygotować się na równolegle wprowadzane zmiany w zakresie dokumentowania WDT.

Moc ochronną utracą uzyskiwane przez podatników interpretacje indywidualne, a do tej pory stanowiły one dość powszechne narzędzie zabezpieczające pozycję podatkową w przypadku opisywanych transakcji. Inna sprawa, że w odniesieniu do minionych okresów, nadal obowiązywać będą dotychczasowe zasady, z uwagi na swoją nieprzejrzystość sprzyjające pokusie kontroli podatkowych.

Na zakończenie jeszcze jedna uwaga. Pierwotnie, wskazane zasady rozliczeń miały dotyczyć wyłącznie podmiotów posiadających status tzw. certyfikowanego podatnika. Chodzi o podmiot, który gwarantuje najwyższy poziom rzetelności i bezpieczeństwa swoich rozliczeń. Tymczasowo pojęcie certyfikowanego podatnika nie znalazło się w projekcie przepisów, a zatem będą one stosowane powszechnie. Certyfikowany podatnik ma jednak powrócić w momencie ustanowienia docelowego systemu rozliczeń VAT transakcji międzynarodowych.

Zasady dokumentowania WDT

Jednym z warunków zastosowania 0% stawki podatku VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów (WDT) jest prawidłowe udokumentowanie wywozu towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego UE. Od 1 stycznia 2020 r. mają obowiązywać ujednolicone zasady dokumentowania przemieszczenia towarów pomiędzy krajami UE w ramach WDT.

W ramach zmian wprowadzono dwie grupy dowodów:

  • Dokumenty odnoszące się̨ do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany dokument lub list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
  • Dowody obejmujące: polisę ubezpieczeniową w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę̨ za wysyłkę̨ lub transport towarów; dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia; poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim

Od 1 stycznia 2020 r. będzie obowiązywało domniemanie, że do wywozu towarów doszło, gdy towary zostały wywiezione przez sprzedawcę lub przez osobę̨ trzecią działającą na jego rzecz i jest on w posiadaniu dwóch niesprzecznych ze sobą dokumentów potwierdzających wysyłkę. Dokumenty te mają pochodzić od dwóch różnych, niezależnych od siebie stron.

Jeśli towary będą wywożone przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz poza tymi dokumentami, konieczne będzie uzyskanie oświadczenia nabywcy, które będzie zawierać: datę̨ wystawienia; nazwę̨ lub imię̨ i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę̨ i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu – numer identyfikacyjny środków transportu oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy. Nabywca będzie musiał dostarczyć dostawcy oświadczenie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

Komentarz eksperta EY

Wojciech Kieszkowski, menedżer w Zespole Indirect Tax

Aby zastosować 0% stawkę VAT do WDT, zgodnie z ustawą o VAT już dzisiaj trzeba posiadać określone dokumenty potwierdzające wywóz towarów do innego kraju UE. Przepisy są w tym zakresie względnie jasne a praktyka podatkowa dość elastyczna, gdyż katalog dopuszczalnych dokumentów jest zasadniczo otwarty. Jednak nie w treści przepisów leży dziś problem, lecz w subordynacji kontrahentów i ich skłonności do dobrej współpracy.

Wiele podmiotów z UE nie ma bowiem w zwyczaju przekazywania polskim dostawcom jakiejkolwiek dokumentacji przewozowej, a już tym bardziej przekazywania jej terminowo. Dokumenty przewozowe CMR bez pieczątki potwierdzającej odbiór towaru są często normą, niedopuszczalną w świetle polskiej praktyki. A to prosta droga do konieczności rozliczania VAT z tytułu WDT według stawki krajowej. Co gorsza, trzeba wówczas rozliczyć VAT, którego wartości kontrahent unijny nie płaci w cenie.

Tym większe wyzwanie stoi przed podatnikami dokonującymi WDT począwszy od 1 stycznia 2020 r. Wynika to z kilku co najmniej względów:

  • katalog dokumentów uprawniających do stawki 0% VAT przy WDT będzie ściśle określony;
  • trzeba będzie posiadać minimum dwa dokumenty;
  • dokumenty będą musiały być wystawione przez dwie różne strony oraz pozostawać niesprzeczne;
  • w niektórych przypadkach, dodatkowo wymagane będzie też oświadczenie nabywcy (do uzyskania w krótkim terminie, w skrajnym przypadku dziesięciodniowym).

Tylko spełnienie ww. warunków pozwoli organom podatkowym przyjąć domniemanie, że doszło do WDT opodatkowanego 0% VAT. Domniemanie będzie jednak wzruszalne, a zatem nawet spełnienie rygorystycznych warunków nie da gwarancji, że stawka 0% nie będzie kwestionowana.

Co warto zrobić już teraz? Po pierwsze – uwrażliwić pracowników (często z działów niepodatkowych) oraz kontrahentów o nowych wymogach. Po drugie – dostosować systemy księgowe oraz procedury obiegu dokumentów do nowej rzeczywistości. Po trzecie – wypracować taki model współpracy, by faktycznie być w stanie otrzymywać na czas wymagane dokumenty od kontrahenta. Nie każdy może bowiem chcieć przekazywać notarialnie potwierdzony dowód przybycia towaru do magazynu (a to jedna z propozycji zawarta w przepisach). Po czwarte – warto działać już dziś. Nowe wymogi określone są w rozporządzeniu Rady, a więc obowiązują bezpośrednio, bez konieczności implementacji do ustawy o VAT.

Zmiany w opodatkowaniu bonów

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują nowe zasady dotyczące opodatkowania bonów. Zmiany zostały wprowadzone ustawą z 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług i wynikają z regulacji Unii Europejskiej, w tym z dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi, oraz dyrektywy Rady (UE) 2017/2455 zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do niektórych obowiązków wynikających z podatku od wartości dodanej w przypadku świadczenia usług i sprzedaży towarów na odległość.

Do końca 2018 r. kwestie odnoszące się do opodatkowania podatkiem VAT bonów nie podlegały ujednoliceniu w Unii Europejskiej (państwa indywidualnie regulowały tę kwestię). Z początkiem 2019 r. przepisy uległy zmianie wprowadzając m.in. podział na bony jednego przeznaczenia oraz bony różnego przeznaczenia.

Sama definicja „bonu” została zawarta w art. 2 pkt 41 ustawy o VAT, w świetle którego bon jest instrumentem, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Ważne: Zgodnie z nowymi zasadami opodatkowane VAT jest dostawa wyłącznie bonów jednego przeznaczenia.

Istotnym jest zatem ustalenie, czy spełnione są przesłanki definicji bonu jednego przeznaczenia wynikające z art. 2 pkt 43 ustawy o VAT. Zgodnie z ustawą przez bon jednego przeznaczenia rozumie się bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Transfer bonu jednego przeznaczenia oznacza jego sprzedaż i podlega opodatkowaniu w podatku VAT. Natomiast realizacja bonu i faktyczne przekazanie towarów lub usług w zamian za bon nie podlega opodatkowaniu. Jest to spowodowane tym, że podatek został już pobrany w momencie transferu (przekazania) bonu.

Z kolei bony różnego przeznaczenia i ich sprzedaż nie podlegają VAT, a obowiązek podatkowy nastąpi dopiero w momencie realizacji bonu w zamian za towary lub usługi.

Zasadom dotyczącym opodatkowania bonów nie powinny podlegać instrumenty uprawniające posiadacza do zniżki przy zakupie towarów lub usług, ale nieuprawniające do otrzymania takich towarów lub usług np. kuponów zniżkowych, kart rabatowych.

Ważne: Bony jednego przeznaczenia są opodatkowane jedynie wówczas, gdy ich emisja nastąpiła od dnia 1 stycznia 2019 r. Bony wyemitowane do końca 2018 r. nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Komentarz eksperta EY

Mateusz Machalski, menedżer w Zespole Indirect Tax

Próbę zdefiniowana bonów oraz ujednolicenia zasad dotyczących ich opodatkowania przez prawodawcę unijnego, a także polskiego niewątpliwie należy ocenić na plus. Polski przedsiębiorca znajduje się pod tym kątem w nowej rzeczywistości, przez co, jak w przypadku każdej zmiany, wymaga to od niego weryfikacji swojego biznesu pod kątem kolejnych obowiązków.

W pierwszej kolejności, należałoby przejrzeć oferowane przez siebie produkty, zarówno bony, ale także usługi pod kątem definicji bonu i emisji bonów. Do końca 2018 r. sprzedaż bonu była co do zasady nieopodatkowana. Dotyczyło to także sytuacji, gdy w zamian za określone wynagrodzenie (najczęściej zaliczkę) podatnik dawał swojemu nabywcy prawo otrzymania grupy określonych towarów i usług, acz nieskonkretyzowanych na moment płatności. W związku z przepisami wprowadzonymi w 2019 r. ta sytuacja uległa zmianie i będzie co do zasady podlegała opodatkowaniu.

Następnie, w przypadku ustalenia, że przedmiotem naszej sprzedaży są bony, należałoby odpowiednio ustalić czy oferowane bony stanowią bony jednego czy różnego przeznaczenia. Wyniki analizy wpływać będą przede wszystkim na płynność finansową danego podatnika, zwłaszcza w sytuacji gdy okaże się, że oferowany instrument jest bonem różnego przeznaczenia (czyli np. takim za który nabywca może nabyć towary opodatkowane w różnych krajach UE czy wyłącznie w Polsce ale opodatkowanych różnymi stawkami). Wtedy, sytuacja podatnika będzie niemal identyczna jak w roku poprzednim.

Z kolei ostatnim, acz bardzo istotnym wyzwaniem jest dostosowanie systemów księgowych i dokumentacji w taki sposób, aby odzwierciedlały zarówno charakter danego bonu.

Podsumowanie

Nasi eksperci ocenili poszczególne zmiany i wskazali na co należy zwrócić uwagę, aby zachować bezpieczeństwo rozliczeń podatkowych.

Kontakt

Chcesz dowiedzieć się więcej? Skontaktuj się z nami

Informacje

Autor EY Polska

Firma doradcza. Audyt, doradztwo podatkowe, consulting, strategia i transakcje.

Firma EY jest światowym liderem rynku usług profesjonalnych obejmujących usługi audytorskie, doradztwo podatkowe, consulting oraz doradztwo strategiczne i transakcyjne.

Powiązane tematy Doradztwo podatkowe
  • Facebook
  • LinkedIn
  • X (formerly Twitter)