Πώς οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι οραματίζονται τον μετασχηματισμό της εργασίας

Καθώς η επέλαση του κορωνοϊού συνεχίζεται, οι οργανισμοί εξετάζουν νέους τρόπους εργασίας, συνεργασίας και αποτελεσματικής ηγεσίας.

Καθώς η πανδημία συνεχίζει να πλήττει το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, πολλές εταιρείες έχουν επεκτείνει την ευελιξία τους ως προς το πότε και από πού εργάζεται το ανθρώπινο δυναμικό, προκειμένου να διατηρήσουν τις αποστάσεις ασφαλείας στους χώρους εργασίας, καθώς και να παρέχουν εναλλακτικές λύσεις, δεδομένου ότι δε λειτουργούν όλα τα σχολεία ή οι παιδικοί σταθμοί. Οι εταιρείες συνειδητοποιούν, επίσης, ότι αρκετοί υπάλληλοι που έχουν ήδη αντιληφθεί τα πλεονεκτήματα του μειωμένου χρόνου μετακίνησης, και διατηρούν, παράλληλα, την παραγωγικότητά τους, προτιμούν να συνεχίσουν να εργάζονται εξ αποστάσεως. Τα ανωτέρω απαιτούν από τους οργανισμούς την υιοθέτηση νέων τρόπων εργασίας, συνεργασίας και αποτελεσματικής ηγεσίας. Αποτελούν μια τεράστια πρόκληση για τους εργοδότες, αλλά και μια μεγάλη αλλαγή για τους εργαζόμενους.

Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2020, η EY παγκοσμίως, διεξήγαγε έρευνα με τη συμμετοχή περισσότερων από 4.000 εργοδοτών και εργαζομένων, για να εξετάσει πώς οι επιπτώσεις αυτών των αλλαγών επηρεάζουν το μέλλον της εργασίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας κατέδειξαν ισχυρή ευθυγράμμιση μεταξύ των εταιρειών και του εργατικού δυναμικού τους, όσον αφορά τις εμπειρίες και τις προτεραιότητές τους, αλλά και κάποια σημεία αποσύνδεσης.

Τόσο οι εργαζόμενοι (84%), όσο και οι εργοδότες (79%), αναγνωρίζουν την υιοθέτηση ψηφιακών εργαλείων ως κρίσιμο παράγοντα για την εμπειρία που θα μπορεί να προσφέρει ο χώρος εργασίας στο μέλλον. Συμφωνούν, επίσης, ότι η υγεία και η ασφάλεια στον χώρο εργασίας αποτελούν νέες προτεραιότητες, με τους εργαζόμενους να τις κατατάσσουν στις πέντε κορυφαίες ανησυχίες τους, και το 86% των εργοδοτών να δηλώνουν ότι σχεδιάζουν να βελτιώσουν την ασφάλεια στον χώρο εργασίας. Οι εργαζόμενοι κατατάσσουν, παράλληλα, τη διαδικτυακή ή την ψηφιακή εκπαίδευση ως την κορυφαία προτεραιότητα για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους, με σχεδόν τα δύο τρίτα (64%) των εργοδοτών να προσπαθούν να ενισχύσουν τις ψηφιακές μεθόδους εκπαίδευσης.

Ωστόσο, τα αποτελέσματα της έρευνας αποκαλύπτουν ότι οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι δεν είναι ευθυγραμμισμένοι σε όλους τους τομείς. Ίσως αναμενόμενα, ενώ σχεδόν 4 στους 10 (38%) εργαζόμενοι θεωρούν ότι θα πρέπει να ανταμειφθούν με κάποιο μπόνους για την προσπάθειά τους αυτή την περίοδο, το 77% των εργοδοτών εκτιμούν ότι θα υπάρξουν ήπιες έως εκτεταμένες μειώσεις του κόστους στον χώρο εργασίας. Στα επαγγελματικά ταξίδια, οι εργοδότες βλέπουν άλλη μια ευκαιρία για μείωση του κόστους, με το 74% να περιορίζουν τους περισσότερους τύπους εταιρικών ταξιδιών, ενώ το 76% των εργαζομένων θα ήθελαν να συνεχίσουν να ταξιδεύουν για επαγγελματικούς σκοπούς.

Αναλύοντας τα δεδομένα, ένα εύρημα ξεχωρίζει ως πιθανή ένδειξη κινδύνου, που δε θα πρέπει να αγνοήσουν οι εργοδότες. Ενώ 9 στους 10 εργοδότες ισχυρίζονται ότι τοποθετούν το ανθρώπινο δυναμικό στο επίκεντρο των μακροπρόθεσμων σχεδίων τους για τη δημιουργία αξίας, λιγότεροι από 7 στους 10 (69%) εργαζόμενοι τους πιστεύουν. Το μέλλον της εργασίας, παρότι ενισχύεται από τα μετασχηματιστικά ψηφιακά εργαλεία, θα πρέπει να θέτει τους ανθρώπους – και όχι την τεχνολογία – στο επίκεντρό του, συμπεριλαμβανομένων της ευημερίας, της ποικιλομορφίας και της κουλτούρας τους. Οι εργοδότες θα πρέπει, όχι μόνο να θέσουν τον ανθρώπινο παράγοντα στον πυρήνα της στρατηγικής τους, αλλά και να αποδεικνύουν με αυθεντικότητα την προσήλωσή τους στη δέσμευση αυτή, καθώς και να προσπαθήσουν να οραματιστούν πώς θα διαμορφωθεί ο νέος χώρος εργασίας στο μέλλον.