Podatki międzynarodowe: ważne wyroki i interpretacje (luty 2022)

WYROKI

• TSUE zbada odsetki od podatku pobranego niezgodnie z prawem Unii

15 marca 2022 r. NSA skierował do TSUE pytanie prejudycjalne dotyczące zgodności art. 78 par. 5 pkt 1 i 2 ordynacji podatkowej (ograniczającego znacznie prawo do odsetek od nadpłat powstałych w wyniku wyroków TSUE) z prawem UE. Sprawa ta dotyczy prawa do oprocentowania nadpłat dla funduszy inwestycyjnych z krajów trzecich (tj. spoza UE). W niniejszej sprawie przed NSA, fundusz zagraniczny z siedzibą w USA domaga się zwrotu oprocentowania od nadpłaty podatku u źródła. Sama nadpłata powstała na skutek wydania przez TSUE wyroku z 10 kwietnia 2014 r. w sprawie C-190/12 Emerging Markets Series. W wyroku tym, TSUE stwierdził o niezgodności polskich przepisów dotyczących opodatkowania funduszy inwestycyjnych z krajów trzecich z prawem UE. Pomimo wydania powyższego wyroku, polski Ustawodawca dalej nie znowelizował przepisów, pobierając WHT od funduszy inwestycyjnych spoza UE.  Na kanwie ww. przepisu podatnicy mogli naliczać odsetki jedynie do 30 dnia po publikacji wspomnianego wyroku, natomiast w przypadku podatników, u których podatek został nienależnie pobrany już po jego publikacji – nie przysługuje im prawo do pobrania odsetek od niesłusznie pobranego podatku.

Problem dostrzegł NSA, który to skierował pytanie prejudycjalne do TSUE dot. zgodności ww. przepisu z unijnym prawem, mając na uwadze dwie przesłanki: (i) fundusze inwestycyjne pochodzące spoza UE, nie mają możliwości zapobiec samemu pobraniu podatku przez płatników, (ii) dużą liczbę spraw wytoczonych przez fundusze występujących o oprocentowanie nadpłat pobranych po 10 lipca 2014 r.

• Dodatnia wartość firmy (goodwill) nie stanowi prawa majątkowego w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.c.c. – uchwała 7 sędziów NSA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów wydał uchwałę, w której uznał, że dodatnia wartość firmy (tzw. goodwill), rozumiana jako nadwyżka ceny nabycia nad wartością rynkową składników majątkowych przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nie stanowi prawa majątkowego w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.c.c.

• Kwestia powstania zakładu w Polsce

Naczelny Sąd Administracyjny  w wyroku z dnia 24 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1483/19 orzekł, że w przypadku, gdy reprezentujące fundusz luksemburski osoby, upoważnianie do reprezentowania funduszu zgodnie z przepisami prawa luksemburskiego lub pełnomocnicy na podstawie pełnomocnictw zawartych w Luksemburgu pod prawem luksemburskim, będą podpisywały w Polsce umowy, w których fundusz będzie oferował pożyczki, działalność ta powinna być uznana za tworzącą zakład podatkowy, gdyż przedmiot działalności funduszu w Polsce będzie pokrywać się z przedmiotem działalności funduszu luksemburskiego jako całości. Tym samym fundusz będzie posiadać zakład w Polsce w rozumieniu polsko-luksemburskiej u.p.o. w zw. z art. 4a ust. 11 u.p.d.o.p.

• Usługi ubezpieczeniowe znajdują się poza katalogiem świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 18 lutego 2022 r., sygn. Akt I SA/Kr 1627/21 orzekł, że wydatki ponoszone na rzecz zagranicznych podatników, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu z tytułu polis ubezpieczeniowych nie stanowią zapłaty za świadczenia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. i tym samym nie stanowią przesłanki do poboru podatku u źródła od ww. płatności.

• Spółka powinna rozliczać dopuszczalny limit pomocy publicznej odrębnie dla każdej SSE, nawet gdy te strefy mieszczą się na terenie jednego województwa
  

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1233/19 orzekł, że bez względu na to czy spółka działa w jednym województwie, jeżeli działa ona w dwóch różnych SSE, powinna oceniać dopuszczalny limit korzystania z pomocy publicznej (w tym ze zwolnienia dochodów z opodatkowania) odrębnie w odniesieniu do każdej strefy. Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, zatem "jednej strefy" a nie "kilku/wielu stref’. Ponadto, zdaniem Sądu, w celu ustalenia przychodu (dochodu) z działalności zwolnionej i opodatkowanej spółka zobowiązana jest do prowadzenia ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. Ewidencja ta powinna umożliwiać rozliczenie pomocy publicznej i wyliczenie dochodu zwolnionego z opodatkowania dla każdej ze stref odrębnie.

• Brak uzależnienia możliwości pełnego zaliczenia wydatku z art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p. do KUP od uwzględnienia wydatku w cenie towaru

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1316/19 orzekł, że nietrafne jest uzależnienie możliwości pełnego zaliczenia wydatku z art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p. do kosztów uzyskania przychodów od tego czy i w jakim zakresie podatnik uwzględnił ten wydatek w cenie swojego towaru czy też usługi. Tego rodzaju wskazania na istnienie jakiegokolwiek związku podlegających ograniczeniu wyłączenia limitu wydatków na zakup usług niematerialnych z ceną pojedynczo świadczonej usługi dla konkretnego podmiotu nie można wyprowadzić z art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p. Zdaniem Sądu, skoro w przepisie tym nie posłużono się odwołaniem do ceny usługi i to adresowanej do konkretnego podmiotu, to taka interpretacja spornego przepisu prowadzi do niedopuszczalnego skorygowania treści normy prawnej, mimo że norma ta jednoznacznie z niego wynika. Ustanawiając wyłączenie ograniczenia limitowania wydatków, ustawodawca nie uzależnił tego wyłączenia od inkorporowania poniesionego wydatku wprost w cenie produktu.

INTERPRETACJE INDYWIDUALNE

• Brytyjskie dywidendy są opodatkowane

Zgodnie z interpretacją Dyrektora KIS z dnia 7 marca 2022 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.573.2021.1.MK, dywidendy uzyskane od brytyjskiej spółki podlegają opodatkowaniu stawką 19%, gdyż w związku z tym, że Wielka Brytania nie należy już do UE, nie obejmuje jej zwolnienie o którym mowa w unijnej dyrektywie 2011/96/EU z 30 listopada 2011 r. w zw. z art. 20 ust. 3 ustawy o CIT.  

Ponadto, zdaniem Organu, bez znaczenia jest to, że podmioty z siedzibą w Wielkiej Brytanii nadal są wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o CIT, do której to odwołują się ww. przepisy. Ponadto w wydanej interpretacji Organ potwierdził, że kluczowe jest to, czy podatnik spełnia warunku zawarte w art. 20 ust. 3 Ustawy o CIT, jako że podmioty z siedzibą w UK nie są w stanie spełnić ww. warunku, treść załącznika pozostaje bez znaczenia.

• Amortyzacja lokali mieszkalnych w 2022 r.
  

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 16 lutego 2022 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.1223.2021.1.MGR, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem, zgodnie z którym można dokonywać odpisów amortyzacyjnych od lokali mieszkalnych nabytych przed 1 stycznia 2022 r. oraz zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów na zasadach obowiązujących w dniu 31 grudnia 2021 r. do momentu pełnego zamortyzowania tych środków trwałych. Tym samym Organ uznał, że po zmianach wprowadzonych Polskim Ładem odpisy amortyzacyjne od lokali mieszkalnych można zaliczać do kosztów podatkowych tylko do końca 2022 roku, przy czym prawo to dotyczy tylko mieszkań nabytych przed styczniem 2022 roku.

• Podatek u źródła z tytułu opłaty za przestrzeń reklamową na portalach internetowych
  

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 11 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.342.2017.9.AP (po uwzględnieniu wyroku  Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt II FSK 3476/18 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 21 czerwca 2018 r. sygn. akt I SA/Kr 442/18), że nabycie od kontrahentów, nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, przestrzeni reklamowej na portalach internetowych celem ich dalszej odsprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym nie powstaje obowiązek pobrania i przekazania podatku do urzędu skarbowego zgodnie z art. 26 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

• Zakład zagranicznej spółki w Polsce
  

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 8 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.604.2021.2.BK, że w sytuacji gdy świadczone przez Agenta na rzecz Wnioskodawcy usługi wykonywane będą w ramach niezależnej działalności prowadzonej przez Agenta przez wiele lat, a Wnioskodawca będzie jedynie jednym z organizatorów imprez turystycznych, których usługi oferować będzie Agent i jednocześnie Wnioskodawca nie będzie miał żadnego wpływu na działalność Agenta, to uznać należy, że przy tak sformułowanych warunkach współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a Agentem na terytorium Polski nie powstanie zakład Wnioskodawcy w rozumieniu art. 4a pkt 11 u.p.d.o.p. w związku z art. 5 ust. 6 UPO.

• Skutki podatkowe w CIT związane z nabywaniem licencji „end-user” od kontrahentów zagranicznych

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 14 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.574.2021.2.MKU, że w sytuacji, gdy spółka nabywa od podmiotu zagranicznego nie będącego polskim rezydentem podatkowym, oprogramowanie komputerowe na własne potrzeby, będąc tzw. użytkownikiem końcowym oprogramowania i nie dokonuje zmian w oprogramowaniu, nie powinna ona odprowadzać podatku u źródła w Polsce od wynagrodzenia płaconego w ramach nabycia tego oprogramowania, niezależnie od tego czy posiada certyfikat rezydencji zagranicznego podmiotu. Organ potwierdził również, że na spółce nie będzie ciążył również obowiązek złożenia informacji IFT-1/IFT-1R oraz IFT-2/IFT-2R w związku z tymi płatnościami.

•   Exit fee z tytułu restrukturyzacji transgranicznej jako koszt podatkowy

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 17 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDWB.4010.27.2021.2.APA, że opłata Exit Fee spełnia wszelkie warunki, które powinny być spełnione, aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.  Zdaniem Dyrektora KIS, skoro warunkiem uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest m.in. jego poniesienie w celu uzyskania przychodów, a więc z zamiarem osiągnięcia przychodów, to w przypadku Exit Fee, związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem jest wyraźny i bezpośredni. Jednocześnie, tego typu wydatki nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

• Podatek u źródła z tytułu licencji
  

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 21 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.605.2021.1.BJ, że skoro płatności za usługi hostingowe dokonywane przez Wnioskodawcę stanowią należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to Wnioskodawca jest (i będzie) zobowiązany do uzyskiwania certyfikatów rezydencji podatkowej od podatników otrzymujących te płatności, jak również może być zobowiązany do posiadania dodatkowej dokumentacji dotyczącej weryfikacji kontrahenta (np. w zakresie tego, czy jest on rzeczywistym właścicielem należności) oraz jest (i będzie) zobowiązany do sporządzenia informacji IFT-2/2R i złożenia ich do właściwego urzędu skarbowego.

•  Zakład niemieckiej spółki w Polsce

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 17 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.655.2021.2.BD, że w sytuacji gdy czynności wykonywane przez pracowników wykonujących pracę dla Wnioskodawcy są / będą prowadzone w sposób regularny / stały (nawet jeśli Spółka nie zamierza wynajmować na terytorium Polski żadnego lokalu) oraz Spółka przekaże do dyspozycji pracowników zatrudnionych na czas nieokreślony sprzęt komputerowy, to jest to równoznaczne z powstaniem zakładu zagranicznego – stałej placówki – na terytorium Polski.