Rozpoznawana przez WSA sprawa dotyczyła kwestii czy spółka działająca jako płatnik WHT powinna była pobrać podatek według stawki 19%, czy też wypłacając dywidendę na rzecz spółki będącej podmiotem holdingowym, była uprawniona do niepobrania podatku (skorzystania ze zwolnienia z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT).
W wydanym wyroku WSA przede wszystkim odniósł się bezpośrednio do zagadnienia wpływu specyfiki funkcjonowania podmiotu holdingowego na możliwość przyznania mu statusu właściciela rzeczywistego, uwzględniając specyfikę jego funkcjonowania.
Zdaniem WSA w Opolu sam fakt, że odbiorcą dywidendy jest podmiot holdingowy, w żaden sposób nie przesądza, że nie może on być rzeczywistym właścicielem tej dywidendy. W ocenie Sądu, przy ocenie statusu beneficjenta rzeczywistego należy brać pod uwagę charakter działalności spółki holdingowej. W związku z tym, organy podatkowe nie powinny dokonywać wykładni statusu beneficjenta rzeczywistego wyłącznie w oparciu o pryzmat prowadzonej przez odbiorcę dywidendy typowej działalności operacyjnej, a w następstwie dysponowania odpowiednim substratem majątkowo-osobowym, którym to spółki holdingowe w wielu przypadkach nie dysponują, z racji odmiennego profilu i charakteru działania. Zdaniem WSA w Opolu nie oznacza to jednak, że spółki takie w ogóle nie prowadzą rzeczywistej działalności gospodarczej.
Ponadto warto również wskazać, że w przedmiotowym wyroku WSA potwierdził także funkcjonujące już stanowisko, zgodnie z którym posiadanie tytułu własności udziałów spółki wypłacającej dywidendę jest równoznaczne z posiadaniem tytułu prawnego do otrzymania dywidendy.
Powyższy wyrok ma bardzo istotne znaczenie dla spółek holdingowych, ale także ogólnie dla orzecznictwa w zakresie WHT. Wyznacza on również pewne standardy w zakresie oceny spółek holdingowych w świetle przepisów o WHT.
Autor alertu: Krzysztof Słyk, Senior, Intl Tax and Tran Svcs, EY Polska
Wstecz
Dalej
