Newsletter Bezpieczny Podatnik
Subskrybuj newsletter i otrzymuj informacje o najważniejszych zmianach w przepisach podatkowych istotnych z punktu widzenia bezpieczeństwa i stabilności prowadzenia firmy.
Stanowisko sądów administracyjnych
Pogląd ten podzielił WSA w Warszawie, który w wyroku z 9 października 2020 r. (III SA/Wa 177/20) stwierdził, że ustawodawca celowo użył sformułowania „dochód” zamiast "dochód (przychód)" z nieruchomości. Odsyłając natomiast do przepisów dotyczących podatku od nieruchomości komercyjnych, ustawodawca określił rodzaje dochodów z nieruchomości, które nie będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowaniem CIT.
Finalnie sprawa została rozstrzygnięta na korzyść organu podatkowego przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z 16 stycznia 2024 r., oddalił skargę kasacyjną złożoną przez fundusz. NSA stwierdził, że art.17 ust. 1 pkt 57 lit. g ustawy o CIT odsyła jedynie do tej części przepisu dotyczącego tzw. podatku od nieruchomości komercyjnych, która określa cechy nieruchomości. Tym samym sąd potwierdził, że przychodu z najmu, dzierżawy lub innej umowy rozporządzającej nieruchomością osiągane przez FIZ / SFIO stosujące zasady dla najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze zgodne jest z celem wprowadzenia zwolnienia dochodów tych funduszy jedynie w ograniczonym zakresie, gdy nie są one osiągane z inwestowania w papiery wartościowe i instrumenty rynku pieniężnego.
Wprawdzie liczba rozstrzygnięć sądowo-administracyjnych dotyczących zagadnień związanych z opodatkowaniem dochodów FIZ / SFIO jest ograniczona, jednak przedmiotowy wyrok zasadniczo wpisuje się w kształtującą się, niekorzystną linię orzeczniczą w odniesieniu do konieczności opodatkowania dochodów z nieruchomości, uzyskiwanych przez FIZ / SFIO stosujące zasady właściwe dla FIZ (analogiczne stanowisko zostało wyrażone przykładowo w wyroku z 14 lutego 2022 r I FSK 1768/19 w podobnym stanie faktycznym).
Okiem eksperta EY
Wykładnia przepisów ustawy o CIT dokonana przez NSA w praktyce ogranicza możliwość zastosowania preferencji podatkowych w odniesieniu do inwestycji realizowanych bezpośrednio w nieruchomości i zmniejsza atrakcyjność inwestycji nieruchomościowych za pośrednictwem tego wehikułu. Powoduje bowiem efektywne opodatkowanie podatkiem dochodowym na dwóch poziomach – funduszu oraz inwestora (pamiętajmy, że od 1 stycznia 2024 r. dochody z funduszy kapitałowych zasadniczo rozliczane są na poziomie inwestora – podatnika PIT). Pozostaje mieć nadzieję, że w przyszłości problem ten zostanie uwzględniony przez Ministerstwo Rozwoju i Technologii prowadzące obecnie prace nad projektem przepisów dotyczących spółek inwestujących w najem nieruchomości (SINN).
Podsumowanie
Środki trwałe będące własnością lub współwłasnością podatnika (np. budynki, maszyny, linie produkcyjne, środki transportu), które zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku, podlegają amortyzacji. Rozpoznanie dla celów podatkowych i bilansowych kosztów zakupu danego środka można rozłożyć na kolejne miesiące jego eksploatacji. Amortyzacja podatkowa ma na celu rozliczenie wartości środków trwałych w trakcie wykorzystywania tego środka w działalności firmy. Odzwierciedla wartość aktywów, która w wyniku eksploatacji stopniowo maleje. Amortyzacja podatkowa to sprzyjający podatnikom rodzaj rozpoznania kosztów, a jej szczegółowe zasady opisane w ustawach podatkowych zachęcają do kolejnych inwestycji.
Artykuł został opublikowany w Rzeczpospolitej w dniu 29.07.2024 r.
