Mogą zdarzyć się (i zdarzają się) sytuacje, w których po wystawieniu faktury dokumentującej usługę wykonaną w danym okresie rozliczeniowym (wystawioną na podstawie prognoz) pojawią się ostateczne dane mające wpływ na podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia wnioskodawcy. W konsekwencji wysokość wynagrodzenia dla wnioskodawcy wymaga zmiany (zwiększenia albo obniżenia – w zależności od ostatecznych danych). W takich przypadkach spółka wystawia faktury korygujące wysokość przysługującego jej wynagrodzenia, tak aby odpowiadała regulacjom umownym między stronami transakcji.
Charakter i potrzeba wystawienia faktur korygujących jest uzasadniona dążeniem przez wnioskodawcę do zachowania warunków współpracy na zasadach zgodnych z przepisami o cenach transferowych, a w szczególności z zasadą ceny rynkowej. Spółka dodała również, że korekty wynagrodzenia dokonywane w ramach modelu rozliczeniowego stanowią korektę cen transferowych, o której mowa w art. 11e ustawy o CIT, co zostało potwierdzone przez dyrektora KIS w interpretacji z 17 czerwca 2022 r. (0111-KDIB1-1.4010.147.2022.2.AW).
Zdaniem wnioskodawcy w celu ustalenia wysokości przychodów podatkowych spółka będzie uprawniona do przeliczenia kwoty wynikającej z wystawionej faktury korygującej na złote z zastosowaniem średniego kursu waluty ogłoszonego przez NBP, przyjętego do przeliczenia faktury pierwotnej, tj. według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu z faktury pierwotnej. W konsekwencji data powstania przychodu decyduje o zastosowaniu właściwego kursu waluty, w jakiej osiągnięto przychód, a późniejsza ewentualna korekta tych przychodów nie zmienia tej zasady.
W ocenie spółki faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Dodatkowo zgodnie z ustalonym w grupie kapitałowej modelem rozliczeń faktury korygujące stanowią korektę cen transferowych i służą obliczeniu prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego, który będzie zgodny z zasadą ceny rynkowej. Samo wystawienie takiej faktury korygującej nie prowadzi zatem do powstania przychodu podatkowego, ale do skorygowania przychodu już uzyskanego.
W związku z tym, w opinii wnioskodawcy, przy fakturze korygującej (będącej korektą cen transferowych) należy przyjąć kurs waluty przyjęty do przeliczenia faktury pierwotnej, tj. kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu z faktury pierwotnej. Faktura korygująca/nota księgowa powinna bowiem (oprócz elementów korygowanych) odzwierciedlać stan, w którym była wystawiona faktura pierwotna.
Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca przytoczył fragment wyroku NSA z 5 sierpnia 2020 r. (II FSK 1153/18), w którym sąd uznał, że „wystawienie takiej faktury/noty nie prowadzi do powstania odrębnego przychodu podatkowego, ale skorygowania przychodu już powstałego. W rezultacie do przeliczenia na złote kwoty wynikającej z faktury korygującej należało zastosować kurs waluty, jaki został przyjęty do przeliczenia faktury pierwotnej. (...). Korekta przychodu wyrażonego w walucie obcej powinna być neutralna podatkowo w zakresie kursu walutowego”. Prawidłowość tego stanowiska potwierdzają także liczne interpretacje organów podatkowych.
Dyrektor KIS zgodził się w całości ze stanowiskiem wnioskodawcy i odstąpił od uzasadnienia prawnego tej oceny.