Kiedy WNT transakcyjne, a kiedy nietransakcyjne?

Kiedy będziemy mieli do czynienia z tym przypadkiem?

Ustawowa definicja wskazuje, że aby doszło do WNT, muszą zostać spełnione (łącznie) następujące przesłanki:

1. podmiot z Polski musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel - tj. na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
2. towary są przemieszczane na terytorium Polski z terytorium innego kraju UE - w wyniku tej dostawy.

O ile ta pierwsza przesłanka nie powinna budzić wątpliwości (jeżeli dochodzi finalnie do sprzedaży), tak w przypadku tej drugiej powstaje pytanie, kiedy można uznać, że dostawa ma związek z przemieszczeniem towarów?

Wnioskodawca posiłkując się orzecznictwem TSUE wskazał, że z wyroku TSUE o sygn. C-84/09 z dnia 18 listopada 2010 r. wynika, że transakcja może zostać zakwalifikowana jako WNT jeśli istnieje czasowy i materialny związek między dostawą towarów i ich transportem oraz ciągłość w przeprowadzaniu transakcji: „W związku z tym zakwalifikowanie danej transakcji jako nabycia wewnątrzwspólnotowego nie może zależeć od przestrzegania określonego terminu, w którym powinien rozpocząć się lub zakończyć transport dostarczanego towaru. Niemniej jednak, aby można było dokonać takiej kwalifikacji i określić miejsce nabycia, należy ustanowić czasowy i materialny związek pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem oraz ciągłość w przeprowadzaniu transakcji”.

Dyrektor KIS potwierdził, że w przedmiotowej sprawie został spełniony warunek istnienia związku czasowego i materialnego oraz ciągłość – więc przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski będzie się odbywać już w wyniku dokonanej dostawy, pomimo że towary staną się własnością wnioskodawcy po wykonaniu usługi przez podmiot trzeci. Zwrócił przy tym uwagę, że takie rozliczenie jest możliwe, ponieważ:

1. towary transportowane są z Niemiec do Polski przez przewoźnika, z którym wnioskodawca (a nie zainteresowany) ma podpisaną umowę o świadczenie usług i opłaca ten transport,
2. towary przemieszczane są do magazynu w Polsce należącego do podmiotu trzeciego, z którym wnioskodawca (a nie zainteresowany) ma podpisaną umowę o świadczenie usług m.in. związanych z przyjmowaniem i wydawaniem towarów z / do magazynu,
3. usługi świadczone przez podmiot trzeci nie mają na celu zmiany, modyfikacji czy ulepszeń towarów,
4. zainteresowany nie przemieszcza towarów z Niemiec do Polski w celu ich wykorzystania w ramach swojej działalności gospodarczej np. w celu dalszej odsprzedaży.
5. towary są transportowane z Niemiec do Polski już przez konkretnego, ustalonego wcześniej nabywcę (przewoźnika działającego na rzecz Spółki), który wie, że towary będące przedmiotem transportu staną się na terenie Polski jego własnością i może nimi rozporządzać (co przejawiało się m.in. podpisaniem przez wnioskodawcę umowy z przewoźnikiem oraz z podmiotem trzecim na wykonanie usługi).

Podsumowanie

Interpretację należy ocenić pozytywnie – promuje ona praktyczne rozliczenia, które nie zmuszają przedsiębiorców do nadmiernych formalności pozwalając jednocześnie na zabezpieczenie VAT w każdym kraju. Na przykładzie jednak komentowanej sytuacji widać, że w celu prawidłowej klasyfikacji czynności należy przeanalizować wszystkie warunki, w jakich odbywa się przemieszczenie towarów do magazynu między krajami EU (czy to z Polski czy do Polski) – taka analiza może chociaż w części pozwoli zagranicznym dostawcom „uchronić się” od obowiązku rejestracji na VAT w każdym kraju, do którego przewożą towary. A przynajmniej zanim wprowadzimy „VAT in Digital Age”.

Tekst został opublikowany w Rzeczpospolitej w dn. 8.05.2023 r.