Hoe denkkracht en inspiratie leidt tot nieuw perspectief

Onthaasten

“Op onze reis samen lijkt dat de rode draad te zijn, lacht Pepijn. “Van elkaar leren en nieuwe inzichten op doen. Toen ik hier aankwam beneden in de foyer, snelden mensen in en uit, allemaal druk onderweg. NFF kan helpen wat te vertragen zodat mensen niet voorbijsnellen aan wat echt belangrijk is. En prikkelen en, zo nodig, schudden. Met creativiteit op het doek en in dialoog met ervaren makers en creatief talent.”

Jeroen, die de avond voorafgaand aan het gesprek de première van Oscar bijwoonde in theater Carré gaat rechterop zitten. “Precies dat. Het gaat om inspiratie. Dat schudden gaat een ripple effect veroorzaken. We kunnen 5000 mensen niet in één keer raken, het begint met een kleine groep in de filmzaal. De voorstelling én de dialoog met de makers helpt ons buiten gebaande paden gaan, scherper te denken, wat in ons werk zo belangrijk is. Adviseurs hebben de neiging meteen te gaan praten. Wij proberen eerst te luisteren en door te vragen. Kunst helpt daarbij. Het laat je pas op de plaats maken, dwingt je te luisteren. Het onthaast, precies wat je zegt.”

Pepijn: “Makers helpen je tot nieuwe inzichten te komen, niet alle antwoorden paraat te hebben. Ze creëren ruimte om een vraagstuk van verschillende invalshoeken te bekijken, het antwoord geven nog even uit te stellen. Zodat je met een open geest tot vernieuwing komt. Daar leer je van.”

Talentontwikkeling

De gemiddelde leeftijd bij EY is iets van 35, betrekkelijk jong. De organisatie ziet zichzelf met een enorme instroom en ook uitstroom naast zakelijk dienstverlener, ook als opleider van talent. Talentontwikkeling is een van de kerntaken. Jeroen: “Het is heel natuurlijk om in onze samenwerking ook de link te zoeken met talentontwikkeling bij anderen én jonge ondernemers helpen. De EY Talent Award die ik straks mag uitreiken aan jong filmtalent sluit daar zo mooi op aan. Nieuwe creativiteit, de aanwas van nieuw talent. We zijn enorm trots dat we naast een financiële bijdrage voor een volgende productie ook professioneel kunnen ondersteunen. Meedenken over hoe je een bedrijf of een project opzet, fiscale en financiële hordes helpen nemen.”

De wereld na corona

Daar sluit het thema van het NFF van dit jaar naadloos op aan: Contact. We vieren al het moois dat in het afgelopen jaar is gemaakt en zoeken bewust intensief contact publiek en industrie.

De culturele sector heeft het tijdens de coronajaren zwaar gehad. En toch heeft de sector het nu misschien wel moeilijker dan tijdens de crisis, stelt Pepijn. “Alles is weer open, maar de zalen stromen nog niet direct vol. Dat is te verklaren door een combinatie van factoren. Mensen pakken hun sociale leven weer op en tijdens de prachtige zomer ontmoeten ze elkaar liever buiten dan in een zaal. Dalende koopkracht en angst voor besmetting spelen mogelijk ook mee. En tot slot is de sector misschien omdat ze zo hard werkten het hoofd boven water te houden, te weinig in beeld gebleven en is verwijdering ontstaan met het publiek. Een bezoek aan een cultuurhuis zit niet meer in hun routine.”

Tel daarbij op de stijgende kosten, personele uitdagingen en onderlinge concurrentie binnen de sector – want stel dat er in het najaar weer een lockdown komt – en je kunt niet anders dan concluderen dat het nooit meer hetzelfde zal zijn. De disruptie van de pandemie in volle glorie. Jeroen: “Disruptie is van alle tijden. Ook zonder corona hadden er veranderingen plaatsgevonden in de markt en in de culturele sector. Wat mij wel opvalt is dat we zakelijker, met een zekere afstand naar een financiële crisis of een economische crisis konden kijken. De pandemie en dan vooral de lockdowns hebben mensen angstiger gemaakt voor disruptie, verandering in het algemeen.”

Dat herkent Pepijn erg. “In de filmwereld leidt dat tot een eigenaardige onderlinge concurrentie. Nu de bioscopen en filmhuizen weer open zijn, vindt er een soort inhaalslag plaats en zien we een verschuiving in de programmering. Festivals verplaatsen naar perioden waarin de kans op een (gedeeltelijke) lockdown kleiner is en concurreren meer met elkaar. Films die zijn blijven liggen én nieuw product komt uit terwijl en niet meer ruimte is. Daardoor komt een film niet volledig tot zijn recht. De grotere titels krijgen voorrang om meer publiek trekken en voor de exploitant een veiligere keus zijn dan klein artistiek product en films van nieuw talent. Maar je maatschappelijke taak en intrinsieke motivatie om een divers aanbod te leveren kan daarmee in conflict raken. Dan gaat het over maatschappelijke rol vs efficiency, inkomsten vs subsidies. Hoe meer je van de markt afhankelijk bent, hoe minder risico’s je kunt nemen en diversiteit je in de programmering kunt aanbrengen.”