Vaste inrichting door thuiswerken?

Onlangs is een ruling gepubliceerd over de vraag of in Nederland thuiswerkende werknemers van een buitenlandse werkgever, in Nederland een vaste inrichting vormen. Dit is een belangrijke vraag, omdat de aanwezigheid van een vaste inrichting zal leiden tot verplichtingen op het gebied van vennootschapsbelasting, maar ook tot een inhoudingsplicht voor de Nederlandse loonheffingen.

Bij een dergelijke vraag zijn de feiten en omstandigheden altijd zeer belangrijk. In de voorgelegde casus was de situatie als volgt:

• de werkgever is in het buitenland (buiten de EU) gevestigd;
• Nederland heeft een belastingverdrag gesloten met het vestigingsland van de werkgever;
• drie werknemers (natuurlijke personen) zijn inwoner van Nederland;
• deze drie werknemers werken uit persoonlijke voorkeur vanuit hun woning in Nederland;
• de werkgever heeft geen andere werknemers in Nederland;
• de werkgever oefent geen activiteiten uit in Nederland;
• de werkgever vergoedt geen kosten ten behoeve van de thuiswerkplek;
• de functies en werkzaamheden van de werknemers brengen niet met zich mee dat zij formeel dan wel feitelijk de bevoegdheid hebben om overeenkomsten te sluiten.

De Belastingdienst overweegt dat op basis van het toepasselijke belastingverdrag sprake kan zijn van een vaste inrichting als de werkgever een vaste bedrijfsinrichting heeft waarin de activiteiten van de onderneming geheel of gedeeltelijk worden uitgeoefend. Als deze activiteiten echter uitsluitend van ondersteunende aard zijn, zal geen sprake zijn van een vaste inrichting. Ook kan op grond van het verdrag sprake zijn van een vaste inrichting indien een persoon in Nederland gemachtigd is te handelen voor rekening en risico van de werkgever en van die machtiging gewoonlijk gebruik wordt gemaakt (de vaste vertegenwoordiger).

De Belastingdienst stelt onder meer dat de woningen van de werknemers niet ter beschikking staan aan de werkgever. Dit betekent dat de werkgever niet beschikt over een vaste bedrijfsinrichting in Nederland. Hierdoor leiden de activiteiten van de werkgever in Nederland niet tot een vaste inrichting. Omdat de werkgevers niet bevoegd zijn overeenkomsten af te sluiten, of dat recht gewoonlijk uit te oefenen, is ook geen sprake van een vaste vertegenwoordiger van de werkgever in Nederland.