EY oznacza globalną organizację i może odnosić się do jednej lub więcej firm członkowskich Ernst & Young Global Limited, z których każda stanowi odrębny podmiot prawny. Ernst & Young Global Limited, brytyjska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, nie świadczy usług na rzecz klientów.
Jak EY może pomóc
-
Nasze pragmatyczne podejście biznesowe pomaga klientom reagować na fizyczne ryzyko zmian klimatu, a także działać na nowych rynkach i środowiskach regulacyjnych związanych z emisją dwutlenku węgla i energią odnawialną.
Przeczytaj więcej -
EY Spectrum to model, który umożliwia przeprowadzenie ilościowej oceny wpływu przedsiębiorstwa, projektu inwestycyjnego lub branży na gospodarkę (ang. economic impact assessment lub EIA).
Przeczytaj więcej -
Świadczymy kompleksowe usługi w zakresie wsparcia w opracowaniu strategii zrównoważonego rozwoju i przygotowywaniu raportów niefinansowych. Pomagamy organizacjom zrozumieć obecne standardy i dyrektywy w obszarze ESG oraz metodologię wdrożenia nowych wytycznych.
Przeczytaj więcej
Nietrudno zauważyć, że w większości dużych, międzynarodowych instytucji podejście do zrównoważonego rozwoju i zmian klimatycznych zostało już wstępnie wypracowane, o czym świadczy ich zdolność do publicznego raportowania informacji dot. ryzyka klimatycznego i zakres ujawnianych informacji.
Ustosunkowanie się do zmian klimatycznych stało się koniecznością, ponieważ ryzyko to ma bezpośredni wpływ na finanse instytucji i może się zmaterializować w formie znacznych strat. Wraz z rosnącymi oczekiwaniami w zakresie zarządzania ryzykiem klimatycznym organy nadzorcze podkreślają potrzebę wykorzystania nowych danych, metodologii i ujawnień w celu lepszego zrozumienia, oceny i zarządzania tym ryzykiem.
W świetle powyższego istotne jest rozważenie przez instytucje sześciu następujących kroków:
1. Włączenie ryzyka klimatycznego do ram zarządzania, strategii i procesu zarządzania ryzykiem instytucji
Obejmuje analizę scenariuszy, testy warunków skrajnych oraz ogólne ramy zarządzania. Kluczowe znaczenie ma zaangażowanie kadry zarządzającej, w tym zarządu. Instytucje finansowe nie powinny bezczynnie czekać na dalsze, formalne i szczegółowe wytyczne nadzorcze, nie wspominając już o zmianach wymogów ostrożnościowych.
2. Odkrycie i zrozumienie wyzwań w zakresie danych
W celu podołania temu wyzwaniu istotna jest współpraca z osobami odpowiedzialnymi za dane przetwarzane w instytucji, w szczególności z głównym oficerem ds. spraw danych (z ang. CDO – Chief Data Officer) i pracownikami jego zespołu. Szczególnie ważne jest również posiadanie spójnej strategii dotyczącej danych, uwzględniającej specyfikę posiadanych i wymaganych danych oraz możliwość zaistnienia ewentualnych luk w wypełnianiu wymogów regulacyjnych w zakresie sprawozdawczości i ujawniania informacji. Dla wielu instytucji jednym z możliwych rozwiązań jest skorzystanie ze wsparcia zewnętrznego dostawcy. Kontakt z innymi instytucjami i klientami celem zrozumienia odpowiedzialności każdej ze stron i potrzeb w zakresie danych na możliwie wczesnym etapie może pomóc w zaadresowaniu tego wyzwania.
3. Podejście do ryzyka mis-sellingu i greenwashingu
Niezależnie od przyjętego podejścia do zarządzania ryzykiem klimatycznym, instytucje finansowe są zobowiązane do dokonywania przeglądu polityki wynagradzania i przyjmowania zachęt, zapewnienia odpowiedniego przeszkolenia personelu, przeglądu procesu zarządzania produktem, analizy procesów doradczych oraz ujawniania informacji zgodnych z wymogami regulacyjnymi. Instytucje powinny zapewnić, że zarówno na poziomie podmiotu, jak i produktu działają zgodnie z komunikowanymi informacjami. Kontrole w zakresie mis-sellingu i greenwashingu inicjowane przez różne organizacje pozarządowe, inwestorów lub konsumentów, będą w coraz większym stopniu pociągać firmy i organy regulacyjne do publicznej odpowiedzialności za niewypełnianie swoich obowiązków. Warto zwrócić uwagę na znaczące ryzyko utraty lub uszczerbku na reputacji.
4. Zaangażowanie w dialog z regulatorem
Instytucje finansowe i organy regulacyjne wspólnie definiują nową, dynamicznie rozwijającą się dziedzinę, jaką jest ryzyko klimatyczne. Praktyka rynkowa oraz innowacje naukowe do pewnego stopnia kształtują oczekiwania nadzorcze, a w ostateczności także wymogi regulacyjne. Zauważalne jest niesłabnące tempo wprowadzania nowych regulacji, zwłaszcza w ramach Unii Europejskiej (UE), które powodują kolejne wyzwania związane m.in. z ich interpretacją i wdrażaniem.
5. Monitorowanie zmian w innych jurysdykcjach
Zestaw nowych zmian regulacyjnych powinien być uważnie weryfikowany przez instytucję m.in. pod kątem zgodności z wymogami, jak również możliwości prognozowania dalszych zmian. W szczególności międzynarodowe firmy powinny przykładać uwagę do bieżącego monitorowania kwestii środowiskowych i oceny wpływu wydarzeń w środowisku politycznym. Może to być przydatną wskazówką, kiedy i jak szybko dane państwo będzie dążyć do wprowadzenia lub zmiany agendy regulacyjnej związanej z klimatem.
6. Rozważenie innych czynników zrównoważonego rozwoju
Pandemia COVID-19 zwróciła uwagę na inne aspekty zrównoważonego rozwoju, które są stopniowo odzwierciedlane w nowych lub planowanych wymogach regulacyjnych dotyczących np. zwiększenia zakresu ujawnianych informacji. Podejmowane są różne globalne inicjatywy mające na celu wspieranie przejrzystości i porównywalności instytucji w zakresie zrównoważonego rozwoju m.in. poprzez tworzenie ram, standardów i metryk. Warto obserwować te zmiany, ponieważ mogą one oddziaływać na podejście regulatorów i instytucji w ujęciu globalnym, jak i w poszczególnych jurysdykcjach.
Zapraszamy do zapoznania się z raportem EY - Climate change and sustainability: Global regulators step up the pace Challenges and opportunities for financial services.