5 min. czytania 13 maj 2021
ey - Sześć kluczowych następstw dla instytucji

Sześć kluczowych następstw dla instytucji w obszarze zrównoważonego rozwoju

Autor Paweł Flak

EY Polska, Risk Consulting, Partner

Praktyk z 20-letnim doświadczeniem w dziedzinie zarządzania ryzykiem finansowym.

5 min. czytania 13 maj 2021

Ogromna dynamika w zakresie kwestii dotyczących zrównoważonego rozwoju przyspiesza reakcję regulatorów i zwiększa presję na podjęcie natychmiastowych działań w celu rozwiązania problemów środowiskowych.

Ten artykuł wchodzi w skład 2/2021 wydania Biuletynu Ryzyka

Na całym świecie istnieje ogromna rozbieżność w sposobie, w jaki organy regulacyjne i instytucje finansowe reagują na zmiany klimatyczne i pozostałe kwestie związane ze zrównoważonym rozwojem. Jak dotąd wysiłki w tym zakresie były w znacznej mierze realizowane poprzez dobrowolne inicjatywy, przy coraz większym zaangażowaniu międzynarodowych organów regulacyjnych. Klimat i środowisko nadal pozostają w centrum uwagi, ale inne elementy zrównoważonego rozwoju coraz bardziej dochodzą do głosu.

Istotnie rozwój regulacji z zakresu ochrony środowiska jest powolny w niektórych jurysdykcjach, ale nie oznacza to, że zarządy instytucji finansowych mogą spocząć na laurach i porzucić temat zrównoważonego rozwoju. Wręcz przeciwnie, większa presja będzie najprawdopodobniej wynikać z konsekwencji wdrażania regulacji w innych jurysdykcjach oraz z nowych i bardziej dokładnych informacji nt. klimatu i zrównoważonego rozwoju, które będą dostępne na rynku od instytucji w tych jurysdykcjach, które wcześniej zareagowały na wskazane zmiany.

Bezpośrednio na maila

Bądź na bieżąco i subskrybuj newsletter EY

Subskrybuj

Nietrudno zauważyć, że w większości dużych, międzynarodowych instytucji podejście do zrównoważonego rozwoju i zmian klimatycznych zostało już wstępnie wypracowane, o czym świadczy ich zdolność do publicznego raportowania informacji dot. ryzyka klimatycznego i zakres ujawnianych informacji.

Ustosunkowanie się do zmian klimatycznych stało się koniecznością, ponieważ ryzyko to ma bezpośredni wpływ na finanse instytucji i może się zmaterializować w formie znacznych strat. Wraz z rosnącymi oczekiwaniami w zakresie zarządzania ryzykiem klimatycznym organy nadzorcze podkreślają potrzebę wykorzystania nowych danych, metodologii i ujawnień w celu lepszego zrozumienia, oceny i zarządzania tym ryzykiem.

W świetle powyższego istotne jest rozważenie przez instytucje sześciu następujących kroków:

1. Włączenie ryzyka klimatycznego do ram zarządzania, strategii i procesu zarządzania ryzykiem instytucji

Obejmuje analizę scenariuszy, testy warunków skrajnych oraz ogólne ramy zarządzania. Kluczowe znaczenie ma zaangażowanie kadry zarządzającej, w tym zarządu. Instytucje finansowe nie powinny bezczynnie czekać na dalsze, formalne i szczegółowe wytyczne nadzorcze, nie wspominając już o zmianach wymogów ostrożnościowych.

2. Odkrycie i zrozumienie wyzwań w zakresie danych

W celu podołania temu wyzwaniu istotna jest współpraca z osobami odpowiedzialnymi za dane przetwarzane w instytucji, w szczególności z głównym oficerem ds. spraw danych (z ang. CDO – Chief Data Officer) i pracownikami jego zespołu. Szczególnie ważne jest również posiadanie spójnej strategii dotyczącej danych, uwzględniającej specyfikę posiadanych i wymaganych danych oraz możliwość zaistnienia ewentualnych luk w wypełnianiu wymogów regulacyjnych w zakresie sprawozdawczości i ujawniania informacji. Dla wielu instytucji jednym z możliwych rozwiązań jest skorzystanie ze wsparcia zewnętrznego dostawcy. Kontakt z innymi instytucjami i klientami celem zrozumienia odpowiedzialności każdej ze stron i potrzeb w zakresie danych na możliwie wczesnym etapie może pomóc w zaadresowaniu tego wyzwania.

3. Podejście do ryzyka mis-sellingu i greenwashingu

Niezależnie od przyjętego podejścia do zarządzania ryzykiem klimatycznym, instytucje finansowe są zobowiązane do dokonywania przeglądu polityki wynagradzania i przyjmowania zachęt, zapewnienia odpowiedniego przeszkolenia personelu, przeglądu procesu zarządzania produktem, analizy procesów doradczych oraz ujawniania informacji zgodnych z wymogami regulacyjnymi. Instytucje powinny zapewnić, że zarówno na poziomie podmiotu, jak i produktu działają zgodnie z komunikowanymi informacjami. Kontrole w zakresie mis-sellingu i greenwashingu inicjowane przez różne organizacje pozarządowe, inwestorów lub konsumentów, będą w coraz większym stopniu pociągać firmy i organy regulacyjne do publicznej odpowiedzialności za niewypełnianie swoich obowiązków. Warto zwrócić uwagę na znaczące ryzyko utraty lub uszczerbku na reputacji.

4. Zaangażowanie w dialog z regulatorem

Instytucje finansowe i organy regulacyjne wspólnie definiują nową, dynamicznie rozwijającą się dziedzinę, jaką jest ryzyko klimatyczne. Praktyka rynkowa oraz innowacje naukowe do pewnego stopnia kształtują oczekiwania nadzorcze, a w ostateczności także wymogi regulacyjne. Zauważalne jest niesłabnące tempo wprowadzania nowych regulacji, zwłaszcza w ramach Unii Europejskiej (UE), które powodują kolejne wyzwania związane m.in. z ich interpretacją i wdrażaniem.

5. Monitorowanie zmian w innych jurysdykcjach

Zestaw nowych zmian regulacyjnych powinien być uważnie weryfikowany przez instytucję m.in. pod kątem zgodności z wymogami, jak również możliwości prognozowania dalszych zmian. W szczególności międzynarodowe firmy powinny przykładać uwagę do bieżącego monitorowania kwestii środowiskowych i oceny wpływu wydarzeń w środowisku politycznym. Może to być przydatną wskazówką, kiedy i jak szybko dane państwo będzie dążyć do wprowadzenia lub zmiany agendy regulacyjnej związanej z klimatem.

6. Rozważenie innych czynników zrównoważonego rozwoju

Pandemia COVID-19 zwróciła uwagę na inne aspekty zrównoważonego rozwoju, które są stopniowo odzwierciedlane w nowych lub planowanych wymogach regulacyjnych dotyczących np. zwiększenia zakresu ujawnianych informacji. Podejmowane są różne globalne inicjatywy mające na celu wspieranie przejrzystości i porównywalności instytucji w zakresie zrównoważonego rozwoju m.in. poprzez tworzenie ram, standardów i metryk. Warto obserwować te zmiany, ponieważ mogą one oddziaływać na podejście regulatorów i instytucji w ujęciu globalnym, jak i w poszczególnych jurysdykcjach.

Zapraszamy do zapoznania się z raportem EY - Climate change and sustainability: Global regulators step up the pace Challenges and opportunities for financial services. 

Pobierz raport

Podsumowanie

Instytucje finansowe muszą zrozumieć swoją podatność na ryzyko klimatyczne, odpowiednio dostosować modele biznesowe i procesy oraz zacząć wymagać oceny ryzyka klimatycznego od swoich klientów. Rosnąca presja ze strony organów regulacyjnych powinna zwiększyć świadomość instytucji i zadziałać jako katalizator, umożliwiając rozwój nowych umiejętności i metodologii, dzięki którym ryzyko klimatyczne zostanie włączone do wewnętrznego procesu zarządzania ryzykiem w instytucji.

Kontakt

Chcesz dowiedziec sie wiecej?

Skontaktuj sie z nami.

Informacje

Autor Paweł Flak

EY Polska, Risk Consulting, Partner

Praktyk z 20-letnim doświadczeniem w dziedzinie zarządzania ryzykiem finansowym.

  • Facebook
  • LinkedIn
  • X (formerly Twitter)