Niewiele czasu na decyzję o stosowaniu przepisów antyhybrydowych (ATAD II)

W zeznaniu za 2021 r. podatnicy po raz pierwszy zastosują przepisy anty-hybrydowe, które obowiązują w Polsce od 1 stycznia 2021 r. i są implementacją dyrektywy ATAD II. 

Do 30 czerwca 2022 r. został bowiem przedłużony termin na złożenie zeznania CIT-8, co wynika z rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów wykonania niektórych obowiązków w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, podpisanego przez Ministra Finansów w dniu 17 marca 2022 r.

Celem implementacji dyrektywy ATAD II jest przeciwdziałanie wykorzystywaniu rozbieżności w klasyfikacji instrumentów hybrydowych, które skutkują podwójnym odliczeniem świadczenia lub odliczeniem bez rozpoznania korespondującego przychodu – zarówno na poziomie spółki polskiej, jak i na wyższych poziomach łańcucha płatności. Dla polskich spółek będących częścią międzynarodowych grup kapitałowych, przepisy mogą skutkować pozbawieniem prawa do kosztów podatkowych z tytułu np. odsetek, płatności za zakup towarów lub innych płatności - nawet wtedy, gdy do rozbieżności hybrydowej dochodzi nie w transakcji, w której polska spółka uczestniczy bezpośrednio, ale na innym poziomie łańcucha płatności, na który polska spółka nie ma wpływu, a nawet może nie mieć o nim pełnej wiedzy. W konsekwencji, wspomniane regulacje mogą spowodować konieczność pomniejszenia kosztów podatkowych, a w efekcie zwiększyć kwotę podatku do zapłaty.

Zakres regulacji anty-hybrydowych dotyczy następujących przypadków:

• Odliczenia bez rozpoznania przychodu - gdy odliczenie płatności od podstawy opodatkowania w jednej jurysdykcji następuje: A) bez odpowiadającego mu ujęcia tej płatności w podstawie opodatkowania podatnika w innej jurysdykcji lub B) w sytuacji, gdy taka płatność jest objęta ulgą podatkową w państwie odbiorcy wyłącznie ze względu na jej charakter.
• Podwójnego odliczenia - gdy ta sama płatność podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania w więcej niż jednej jurysdykcji.

Ograniczenie w zaliczeniu do kosztów podatkowych stosuje się odpowiednio do płatności, które bezpośrednio lub pośrednio służą finansowaniu wydatków powodujących powstanie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych (np. u podmiotów na wyższych poziomach łańcucha płatności).

Z uwagi na to, że przepisy anty-hybrydowe zostały wprowadzone stosunkowo niedawno, decyzja co do ich stosowania będzie musiała być podjęta przez każdą polską spółkę po raz pierwszy w rozliczeniu za 2021 r., tj. wszyscy podatnicy będą musieli ocenić, czy przepisy anty-hybrydowe będą wpływać na ograniczenie w zaliczeniu płatności do kosztów podatkowych, tak jak dotychczas w przypadku np. przepisów o ograniczeniu kosztów z tytułu usług niematerialnych czy kosztów finansowania. Z tą jednak różnicą, że w przypadku regulacji anty-hybrydowych nie ma żadnej minimalnej kwoty płatności wyłączonej z zakresu zastosowania przepisów.