Ograniczenia w ruchu granicznym wewnątrz UE zostały zniesione, jednak do 30 lipca wszystkie kraje UE będę musiały wdrożyć nowe zasady delegowania pracowników.
Z dniem 13 czerwca 2020 r. zniesione zostały w Polsce ograniczenia w ruchu granicznym w ramach granic wewnętrznych Unii Europejskiej.
Wiele międzynarodowych firm oczekuje na zniesienie spowodowanych pandemią restrykcji w tym zakresie we wszystkich państwach UE i umożliwienie tym samym swobodnych podróży pracowników pomiędzy co najmniej europejskimi lokalizacjami.
Tymczasem, już do 30 lipca 2020 r. wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej zobowiązane są do wdrożenia zmian dotyczących delegowania pracowników. Projekt nowelizacji polskiej ustawy, implementującej unijne rozwiązania, został w dniu 15 czerwca 2020 r. skierowany do Sejmu. Już teraz warto więc zacząć przygotowywać się do zmian.
Dotychczasowe, minimalne warunki zatrudnienia, które przez lata podmioty delegujące zobowiązane były zagwarantować pracownikom kierowanym do pracy na terytorium innego państwa członkowskiego, określała dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 18 z 21.01.1997 r., str. 1), zwana danej „Dyrektywą 96/71/WE”.
Powyższe warunki zatrudnienia uległy zmianie na podstawie nowej dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/957 z dnia 28 czerwca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 96/71/WE dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz. Rz. UE. L 173 z 9.7.2018, str. 16), zwanej „Dyrektywą Zmieniającą”.
Co istotne, zmiany powinny zostać przyjęte i wdrożone przez wszystkie państwa członkowskie do 30 lipca 2020 r.
Najważniejsze zmiany
Dyrektywa Zmieniająca dokonuje licznych i istotnych modyfikacji postanowień wcześniejszej Dyrektywy 96/71/WE, a te najważniejsze z nich sprowadzają się do:
1. Rozszerzenia katalogu minimalnych warunków zatrudnienia obowiązujących dla danej branży w państwie przyjmującym i gwarantowanych pracownikowi delegowanemu,
2. Rozszerzenia zakresu warunków zatrudnienia, obowiązujących w państwie przyjmującym, gwarantowanych pracownikowi delegowanemu w przypadku „delegowania długoterminowego” (tj. po upływie 12 lub wyjątkowo 18 miesięcy oddelegowania),
3. Konieczności stosowania przepisów dotyczących podróży służbowej w państwie przyjmującym, jeżeli w okresie delegowania pracownik będzie wykonywał zadania wymagające przemieszczania się po terytorium tego państwa lub będzie wyjeżdżał poza jego granice w celu wykonania polecenia przełożonego
4. Wprowadzenia nowych zasad dotyczących zastępowania pracowników,
5. Implementacji ważnych zmian w pracy tymczasowej,
6. Zastosowania również do transportu drogowego.
Do polskiego porządku prawnego zmiany miałyby zostać wprowadzone poprzez nowelizację dotychczasowej ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2206, z późn. zm.), zwanej dalej „Ustawą o delegowaniu pracowników”.
Projekt nowelizacji został w dniu 15 czerwca 2020 r. skierowany do Sejmu.
Konieczność wypłacania pełnego wynagrodzenia za pracę
Jedna z kluczowych zmian Ustawy o delegowaniu pracowników, w ślad za regulacjami unijnymi, przewiduje konieczność wypłacania pracownikom delegowanym już nie „minimalnego wynagrodzenia za pracę”, ale „wynagrodzenia za pracę”, określonego w Kodeksie Pracy oraz innych przepisach regulujących prawa i obowiązki pracowników obowiązujących w danym państwie przyjmującym. Powyższa zmiana powinna więc niestety znacząco wpłynąć na koszty delegowania pracowników przez polskich pracodawców.
Po 12 miesiącach (wyjątkowo – 18 miesiącach) pracownik zostanie objęty warunkami zatrudnienia państwa przyjmującego
Ponadto, po upływie 12 miesięcy (a w przypadku złożenia umotywowanego zawiadomienia do Państwowej Inspekcji Pracy – po upływie 18 miesięcy) pracodawca zobowiązany będzie zapewnić pracownikowi warunki zatrudnienia odpowiadające określonym w Kodeksie Pracy lub innych przepisach odnoszących się do praw i obowiązków pracowników.