Niektórzy podatnicy mają problemy z ustaleniem momentu, w którym powinni rozliczyć korektę kosztów kwalifikowalnych ulgi na działalność B+R wynikającej z korekty faktury. Z najnowszego orzecznictwa NSA wynika, że wystarczy ująć ją w zeznaniu za rok bieżący.
Takie podejście potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 marca 2021 r. o sygn. akt II FSK 3178/18. W omawianej sprawie podatnik wskazał, że po zamknięciu roku podatkowego otrzymuje faktury korygujące, które wpływają na wynik rozliczenia ulgi B+R w zamkniętym roku. Zdaniem podatnika, rozliczenie faktur korygujących powinno następować w roku podatkowym, w którym te faktury otrzymał. Nie zgodził się z tym dyrektor KIS. Jego zdaniem w takim wypadku należy dokonać korekty roku podatkowego, w którym dane koszty zostały rozliczone w zeznaniu podatku dochodowego. Takiego stanowiska nie poparł WSA w Warszawie, który orzekł że art. 18d ust. 5 ustawy o CIT nie powinien zmieniać zasady wynikającej z art. 15 ust. 4i tej ustawy (czyli korekty kosztów na bieżąco). NSA podtrzymał orzeczenie WSA.
Bez zmiany zeznań za lata poprzednie
Wyrok NSA usprawnia sposób ewidencji kosztów kwalifikowanych dotyczących ulgi na działalność badawczo-rozwojowej w zakresie bardzo newralgicznym, który we wcześniejszej opinii organów skarbowych wymagał realizacji korekt zeznań podatkowych za lata poprzednie. Zgodnie ze stanowiskiem NSA wystarczy dokonać korekty w zeznaniu za rok bieżący, w którym otrzymano powiązaną korektę faktury VAT. Takie stanowisko bardzo upraszcza system ewidencji kosztów działalności badawczo-rozwojowej oraz pozawala w sposób płynny reagować na zachodzące procesy gospodarcze.
Niestety podczas kontroli karno-skarbowych urzędnicy potrafią wciąż próbować egzekwować linię orzeczniczą kreowaną przez KIS, dlatego podatnicy rozliczający ulgę na działalność badawczo-rozwojową powinni w takim przypadku powoływać się na omawiane orzeczenie NSA.