Możliwa ewolucja wykładni przepisów
Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w ustnym uzasadnieniu wyroku przez WSA art. 24 ust. 11 ustawy o PIT został utworzony w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania. Ustawodawca, formułując ten przepis, wziął pod uwagę specyfikę polskiego Kodeksu spółek handlowych, jednak należy pamiętać, że nie ma on zastosowania globalnego. Biorąc pod uwagę, że analizowane regulacje mają zastosowanie nie tylko w Polsce czy Unii Europejskiej, ale również w krajach Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz w państwach związanych z Polską umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, interpretacja tego przepisu musi być na tyle elastyczna, aby zapobiegać podwójnemu opodatkowaniu.
Z tego względu wymóg, aby program motywacyjny był ustanawiany przez walne zgromadzenie wspólników, nie może być interpretowany w sposób nadmiernie restrykcyjny, zwłaszcza w kontekście spółek podlegających innym systemom prawnym. W takich przypadkach, gdy spółki mają swoje siedziby poza granicami Polski i działają, opierając się na odmiennych przepisach prawa handlowego, dopuszczalne jest, aby program motywacyjny był wprowadzany przez inne organy, takie jak zarząd czy rada dyrektorów, uprawnione przez obce prawo do podejmowania takich decyzji.
W ocenie WSA w Krakowie program motywacyjny może być skutecznie ustanowiony przez różne organy, w zależności od jurysdykcji, w której dana spółka funkcjonuje. Kluczowy zatem nie powinien być organ, który podejmuje decyzje o utworzeniu programu motywacyjnego, ale fakt, że program ten jest prawidłowo i efektywnie wdrożony w życie.