EY oznacza globalną organizację i może odnosić się do jednej lub więcej firm członkowskich Ernst & Young Global Limited, z których każda stanowi odrębny podmiot prawny. Ernst & Young Global Limited, brytyjska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, nie świadczy usług na rzecz klientów.
Jak EY może pomóc
-
Dowiedz się, w jaki sposób zespół konsultantów ds. ryzyka EY może pomóc Twojej organizacji w radzeniu sobie z zakłóceniami i przekształcaniu ryzyka w przewagę konkurencyjną.
Przeczytaj więcej
Instytucje finansowe dążą do wypracowania takiego podejścia do finansowania transformacji, dzięki któremu będą w stanie wspierać transformację zarówno dotychczasowych, jak i nowych klientów. Jednocześnie instytucje finansowe same mierzą się z wewnętrznymi przeszkodami, takimi jak:
- Operacjonalizacja transformacji: uwzględnienie wyceny transformacji w podejmowaniu decyzji i systemach zachęt wymaga od instytucji finansowych stosowania licznych dźwigni (w tym alokacji kapitału, ustalania wewnętrznych cen transferowych, budżetów emisyjnych oraz skorygowanego apetytu na ryzyko) w celu opracowania podejścia do opłacalności ekonomicznej uwzględniającego kwestie klimatyczne. Jest to jednak złożony proces, biorąc pod uwagę ich zaangażowanie w licznych sektorach o odmiennej ścieżce przemian. Potrzebne będą zmiany w wewnętrznej strukturze zachęt, co będzie wymagać poparcia ze strony kierownictwa oraz szefów jednostek biznesowych.
- Kontakt z klientami: instytucje finansowe muszą zwiększyć aktywność w kontaktach z klientami, by ocenić ich plany przejścia i zapewniać dopasowane wsparcie tam, gdzie jest to stosowne. Będzie to wymagać nie tylko znacznych inwestycji i wysiłków; konieczne może być także podejmowanie nieraz trudnych decyzji dotyczących klientów, którzy nie są w stanie lub nie chcą zdecydować się na transformację pomimo dostępnego wsparcia.
- Ocena wiarygodności: ocena, w jakim stopniu portfele instytucji finansowych są spójne z celem 1,5˚C, będzie kluczowym elementem dążenia instytucji finansowych do zerowego poziomu emisji. Jest to duże wyzwanie, zwłaszcza przy ocenianiu stopnia dostosowania przedsiębiorstw bądź aktywów, które trzeba będzie w sterowany sposób wycofać z użycia. Sprawę utrudnia fakt, że wiele przedsiębiorstw nie ujawniło jeszcze swoich planów przejścia w odpowiednio przejrzysty i szczegółowy sposób.
- Uwzględnienie odpowiednich wskaźników: aktualne wskaźniki, które w kontekście dekarbonizacji portfela koncentrują się na zredukowaniu emisji objętych finansowaniem, mogą nie być zachętą dla instytucji finansowych do zapewniania środków na transformację dla podmiotów lub działań odznaczających się wysoką emisyjnością. Zachęcające jest jednak to, że w najnowszych wytycznych dotyczących standardu zerowej emisyjności dla instytucji finansowych (ang. Financial Institutions Net-Zero Standard, FINZ)3 , opracowywanych aktualnie w ramach inicjatywy Science-Based Targets, spójność portfela z celami klimatycznymi uważa się za wiodący wskaźnik.
Instytucje finansowe mierzą się też z wieloma wyzwaniami zewnętrznymi w kontekście zaangażowania w transformację kapitału i inwestycji. W wielu przypadkach powoduje to z kolei zwiększenie kosztów finansowania przejścia oraz ograniczanie zwrotu z inwestycji. Najważniejsze wyzwania zewnętrzne są następujące:
- Inercja: decydenci polityczni na całym świecie nie generują odpowiedniego impetu koniecznego do uruchomienia finansowania transformacji na poziomie gwarantującym realne dojście do celu 1,5˚C. Przykładem są tu niejednolite krajowe cele w zakresie poziomów emisji, niewystarczający poziom inwestycji w przyspieszenie tempa rozwoju technologicznego w niektórych sektorach oraz brak mechanizmów służących wypracowaniu globalnej ceny dwutlenku węgla.
- Ograniczenia systemowe: niekonsekwentne zasady i standardy przyczyniają się do błędnej wyceny ryzyka klimatycznego i utrudniają financującym transformację pośredniczenie między stroną popytową a podażową. Ponadto tylko nieliczne spośród obecnych systemów zapewniają jasne powiązanie między planami przejścia a taksonomiami, mechanizmy zapobiegania blokowaniu transformacji węglowej, zestrojenie z innymi celami w zakresie zrównoważonego rozwoju lub proporcjonalne traktowanie małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) oraz firm działających na rynkach rozwijających się4.
- Możliwości inwestowania: niedojrzałość technologii i polityk, a także ich wpływ na horyzonty inwestycyjne i zwroty z inwestycji, wpływają na gotowość instytucji finansowych do podejmowania ryzyka oraz dostępność rozwiązań, w które można inwestować. Np. zapotrzebowanie na długofalowe finansowanie oraz niepewność zwrotów, jakimi odznacza się wiele technologii niskowęglowych na wczesnym etapie rozwoju, może ograniczać dostępność finansowania dla obszarów, w których zapotrzebowanie na ten kapitał jest największe.
- Zniekształcenia regionalne: w regionach rozwijających się zmobilizowanie środków jest często utrudnione ze względu na nadmierny koszt pozyskania kapitału – nawet w przypadku zielonych technologii, takich jak energia wiatrowa czy słoneczna, na które na rynkach dojrzałych chętniej przeznacza się fundusze. Ryzyka polityczne wraz z brakiem lokalnych możliwości finansowania osłabiają gotowość inwestorów oraz stwarzają ryzyko, że zależność od paliw kopalnych nadal będzie się utrzymywać.