Newsletter Podatki międzynarodowe

W dniu 22 grudnia 2023 r. Chorwacja opublikowała przepisy wdrażające Drugi Filar do prawa krajowego. Przepisy są dostosowane do Dyrektywy UE w sprawie Minimalnego Opodatkowania i wprowadzają kwalifikowany krajowy minimalny podatek wyrównawczy (QDMTT) oraz zasadę włączenia dochodu (IIR) w latach podatkowych rozpoczynających się 31 grudnia 2023 r. lub później. Przepisy wprowadzają również zasadę niedostatecznie opodatkowanych zysków (UTPR) dla lat podatkowych rozpoczynających się 31 grudnia 2024 r. lub później. Ustawodawstwo zawiera przepis dotyczący zasad bezpiecznej przystani, które mają zastosowanie, gdy są zawarte w kwalifikującej się umowie międzynarodowej w sprawie bezpiecznych przystani. W związku z tym przepis ten określa, że kwalifikująca się umowa międzynarodowa obejmuje przejściową bezpieczną przystań CbCR, bezpieczną przystań QDMTT i bezpieczną przystań UTPR, dzięki czemu mają one zastosowanie.

W dniu 8 lutego 2024 r. Ministerstwo Finansów Estonii ogłosiło zatwierdzenie przez rząd przepisów dotyczących Drugiego Filaru. Chociaż Estonia zdecydowała się odroczyć wdrożenie dyrektywy w sprawie podatku minimalnego do 2030 r., zatwierdzone przepisy dotyczą w szczególności obowiązków sprawozdawczych. Następnym krokiem jest poddanie przepisów przeglądowi w estońskim parlamencie. W przypadku przyjęcia przez parlament, ustawa zostanie następnie przesłana do prezydenta Estonii. Prezydent może zdecydować o podpisaniu ustawy lub odesłaniu jej do parlamentu w celu dalszego rozpatrzenia. Po podpisaniu przez prezydenta, obowiązki sprawozdawcze w ramach Drugiego Filaru staną się obowiązującym prawem w dniu określonym w przepisach.

W dniu 30 stycznia 2024 r. Gabinet Ministrów Łotwy zatwierdził przepisy dotyczące Drugiego Filaru. Chociaż Łotwa zdecydowała się odroczyć wdrożenie Drugiego Filaru, na co zezwala Dyrektywa UE w sprawie Minimalnego Opodatkowania, przepisy te dotyczą obowiązków sprawozdawczych. Następnie przepisy zostaną poddane przeglądowi w łotewskim parlamencie (Saeima). W przypadku przyjęcia przez Saeimę, przepisy zostaną przesłane do prezydenta Łotwy, który podpisze je jako obowiązujące prawo lub zwróci je do Saeimy w celu dalszego rozpatrzenia. Po podpisaniu przez prezydenta, obowiązki sprawozdawcze Drugiego Filaru staną się obowiązującym prawem po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Łotwy.

W dniu 15 lutego 2024 r. Austria, Francja, Włochy, Hiszpania, Wielka Brytania i USA opublikowały aktualizację swojego wspólnego oświadczenia w sprawie przejściowego podejścia do traktowania istniejących DST i innych odpowiednich podobnych środków w okresie przejściowym przed wejściem w życie nowych zasad Pierwszego Filaru. We wspólnym oświadczeniu z października 2021 r. kraje europejskie zgodziły się zezwolić na zaliczenie części podatku wynikającego z ich istniejących DST (lub wszelkich innych istniejących jednostronnych środków), który jest naliczany przez MNE, na poczet zobowiązania podatkowego związanego z kwotą A, gdy zaczną obowiązywać zasady Pierwszego Filaru.

W zamian Stany Zjednoczone zgodziły się zakończyć wszelkie działania handlowe przeciwko krajom europejskim w odniesieniu do ich istniejących DST, a także zobowiązały się nie nakładać dalszych działań handlowych w okresie przejściowym przed wejściem w życie Pierwszego Filaru. Ten okres przejściowy został zdefiniowany jako okres od 1 stycznia 2022 r. do dnia wejścia w życie wielostronnej konwencji (MLC) w ramach Pierwszego Filaru lub w dniu 31 grudnia 2023 r. (w zależności od tego, która z tych dat była wcześniejsza). W świetle zmienionego harmonogramu przyjęcia i podpisania Pierwszego Filaru, uczestnicy zaktualizowanego wspólnego oświadczenia zgodzili się przedłużyć okres przejściowy określony we wspólnym oświadczeniu z października 2021 r. do 30 czerwca 2024 r.

The Latest on BEPS and Beyond | February 2024

Minister finansów Republiki Południowej Afryki wskazał w przeglądzie budżetu na 2024 r. w dniu 21 lutego 2024 r., że Republika Południowej Afryki wdroży globalny podatek minimalny ze skutkiem od lat rozliczeniowych rozpoczynających się 1 stycznia 2024 r. lub później. Skarb Państwa przewiduje, że wdrożenie globalnego podatku minimalnego zwiększy podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w RPA o około 8 miliardów randów południowoafrykańskich w latach 2026/2027.

Czytaj więcej: South Africa announces implementation of the global minimum corporate tax (ey.com)

W dniu 16 lutego 2024 r. Arabia Saudyjska opublikowała w Dzienniku Urzędowym przepisy podatkowe dla siedzib regionalnych (RHQ Tax Rules). Nowe przepisy podatkowe RHQ mają na celu wyjaśnienie zakresu i warunków ulg podatkowych dla podmiotów RHQ, zgodnie z zapowiedzią rządu Arabii Saudyjskiej z grudnia 2023 r.

Czytaj więcej: Saudi Arabia unveils new tax rules for the Regional Headquarters program (ey.com)

W dniu 8 stycznia 2024 r. Federalny Urząd Podatkowy Zjednoczonych Emiratów Arabskich opublikował przewodnik dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych dla grup podatkowych, mający na celu zapewnienie ogólnej wiedzy na temat opodatkowania podmiotów tworzących grupę podatkową. Przewodnik ten koncentruje się na dwóch kluczowych obszarach dotyczących stałych zakładów:

• stosowaniu zwolnień z opodatkowania zagranicznych stałych zakładów dla Podatkowych Grup Kapitałowych oraz 
• metodach obliczania podlegającego opodatkowaniu dochodu zagranicznych stałych zakładów.

W pierwszej części przewodnik wyjaśnia, że Podatnicy (tj. podmioty podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych) w ramach Podatkowej Grupy Kapitałowej mogą zdecydować się na wyłączenie dochodu ze swoich zagranicznych podmiotów zależnych przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu. Decyzja ta, która musi zostać podjęta przez Spółkę Dominującą, ma zastosowanie do wszystkich zagranicznych podmiotów zależnych w ramach grupy. Gdy nowa spółka zależna dołącza do podatkowej grupy kapitałowej, automatycznie stosuje istniejący status wyboru, niezależnie od wcześniejszych decyzji. Jeśli jednostka dominująca nie dokona takiego wyboru, żaden z zagranicznych podmiotów w ramach podatkowej grupy kapitałowej nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia. Dotyczy to nawet nowo przyłączonych spółek zależnych, które mogły wcześniej wybrać zwolnienie.

Przewodnik zauważa, że obliczenie dochodu do opodatkowania dla zagranicznych stałych zakładów powinno być dokonane tak, jakby każdy zagraniczny stały zakład był odrębnym, niezależnym podmiotem. Alokacja przychodów i kosztów do zagranicznego stałego zakładu musi być zgodna z autoryzowanym podejściem OECD (AOA) i zasadą ceny rynkowej. Dodatkowo, jeśli siedziba główna jest częścią Podatkowej Grupy Kapitałowej, transakcje pomiędzy zagranicznym stałym zakładem a innymi członkami grupy są wyłączone z ogólnych wyników grupy. Niemniej jednak, zyski z zagranicznych PE są ustalane tak, jakby Podatkowa Grupa Kapitałowa nie istniała. Oznacza to, że transakcje pomiędzy zagranicznym stałym zakładem a innymi członkami grupy są uwzględniane w zakresie, w jakim są zgodne ze standardem ceny rynkowej.

Nowa Zelandia nie przyjmie niedawno opublikowanego przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) uproszczonego i usprawnionego podejścia do krajowych podstawowych działań marketingowych i dystrybucyjnych. Nowozelandzki Inland Revenue potwierdził, że uproszczone i usprawnione podejście, które jest opcjonalne do wdrożenia przez jurysdykcje, nie będzie miało wpływu na istniejące nowozelandzkie przepisy dotyczące cen transferowych i nie zmieni żadnych istniejących nowozelandzkich wytycznych.

Istniejące zasady i praktyki w zakresie cen transferowych będą nadal miały zastosowanie do określania warunków rynkowych dla zagranicznych dystrybutorów działających w Nowej Zelandii. Mali dystrybutorzy hurtowi z kapitałem zagranicznym o przychodach poniżej 30 mln NZ$ mogą nadal stosować istniejący krajowy środek upraszczający.

Dystrybutorzy będący własnością Nowej Zelandii działający w zagranicznych jurysdykcjach będą również musieli nadal stosować nowozelandzkie zasady dotyczące cen transferowych w odniesieniu do swoich nowozelandzkich zobowiązań podatkowych, niezależnie od tego, czy zagraniczna jurysdykcja zdecydowała się na zastosowanie usprawnionego i uproszczonego podejścia.

Czytaj więcej: New Zealand Government opts out of Pillar One, Amount B (ey.com)

W grudniu 2023 r. Australijski Urząd Skarbowy (ATO) opublikował Taxpayer Alert (TA 2023/5) w odniesieniu do działalności badawczo-rozwojowej (B+R) prowadzonej przez australijskie podmioty badawczo-rozwojowe na rzecz zagranicznych podmiotów powiązanych. Stanowi to najnowsze wytyczne ATO podkreślające potrzebę przeglądu porozumień obejmujących własność niematerialną (IP) i rozważenia istoty ekonomicznej istniejących porozumień, a nie tylko formy prawnej.

TA 2023/5 przedstawia wspólne cechy porozumień, w ramach których działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona na rzecz zagranicznych podmiotów powiązanych, a także obawy ATO, że kompensata podatkowa z tytułu działalności B+R może być nieprawidłowo scharakteryzowana. Umowy te mogą obejmować zagraniczne jednostki badawczo-rozwojowe w branży life science, które zostały zarejestrowane przez zagraniczną spółkę dominującą w celu przeprowadzenia badań klinicznych w Australii.

W przypadku tych ustaleń australijskie jednostki badawczo-rozwojowe mogły nieprawidłowo ubiegać się o zwrotną lub bezzwrotną ulgę podatkową jako "działalność badawczo-rozwojowa należąca do Australii", którą niektórzy określiliby jako model przedsiębiorczości. Zasady "badań i rozwoju należących do Australii" wymagają, aby działalność badawczo-rozwojowa była prowadzona z główną korzyścią dla samego australijskiego podmiotu badawczo-rozwojowego, a nie w znacznym stopniu dla zagranicznej spółki dominującej.

Gdy ATO dokonał przeglądu zagranicznych porozumień badawczo-rozwojowych, pewne schematy faktów spowodowały, że ATO uznał, że w niektórych przypadkach działalność badawczo-rozwojowa jest faktycznie prowadzona z główną korzyścią dla powiązanej zagranicznej korporacji, a nie dla australijskiej jednostki badawczo-rozwojowej.

Tam, gdzie istnieją różnice między ekonomiczną lub handlową istotą ustaleń a ich formą prawną, ATO jest zdania, że korzyść podatkowa powinna odzwierciedlać rzeczywistą komercyjną i ekonomiczną istotę tego, co miało miejsce w przypadku działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej w Australii.

ATO stwierdził również, że jego obawy są niezależne od tego, czy działalność badawczo-rozwojowa jest objęta wcześniejszymi ustaleniami zagranicznymi, czy też podmiot australijski zachowuje własność intelektualną, wyniki projektu lub know-how zgodnie z ich umowami prawnymi.

Pogląd ten jest zgodny z najnowszymi wytycznymi ATO dotyczącymi umów niematerialnych, w tym umów badawczo-rozwojowych opartych na umowach, umów dotyczących wkładu w koszty i licencjonowania, przedstawionymi w praktycznym przewodniku zgodności (PCG) 2024/1.

Czytaj więcej: Australian Tax Office issues Taxpayer Alert on R&D activities conducted overseas for foreign related entities (ey.com)

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 29 lutego 2024 r., sygn. I SA/WR 703/23 orzekł, że spółka otrzymująca wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa, w roku podatkowym, w którym wniesiony zostanie wkład oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, nie krócej niż przez okres 24 miesięcy od dnia wniesienia wkładu, nie będzie uprawniona do wyboru opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. 

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 lutego 2024 r., sygn. II FSK 714/21 orzekł, że normatywne zaliczenie do urządzeń przemysłowych także środków transportu, i to bez żadnych ograniczeń, wskazuje, że określenie "urządzenia przemysłowe" należy rozumieć możliwie szeroko, jako wszelkie urządzenia, które racjonalnie rzecz biorąc mogą być wykorzystywane w konkretnej gałęzi gospodarki - przemyśle. Zaliczenie urządzenia do "urządzeń przemysłowych" w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT zależy od obiektywnych cech konstrukcyjnych i użytkowych tego urządzenia, a nie od okoliczności, czy lub w jaki sposób urządzenie to jest w danym okresie wykorzystywane.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 lutego 2024 r., sygn. II FSK 671/21 orzekł, że w nowelizacji CIT z dnia 23 października 2018 r. ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 2 nie użył określenia „umowy pożyczki”, lecz użył określenia „pożyczka”. W konsekwencji pojęcie „pożyczka” nie może być interpretowane w sposób zacieśniający. Oznacza to, że przy przyjęciu założenia, że zakres przedmiotowy pojęcia pożyczka należy interpretować szerzej - to do odsetek wypłacanych od kaucji przez bank należy stosować przepisy ww. nowelizacji.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 lutego 2024 r., sygn. II FSK 669/21 orzekł, że w oparciu o art. 24b ust. 1 CIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. należy stwierdzić, że dochody ze sprzedaży (zbycia) nieruchomości, o której mowa w ww. przepisie nie wchodzą w zakres pojęcia „dochody z nieruchomości”, o którym mowa w lit. g art. 17 ust. 1 pkt 57 CIT. W konsekwencji dochód funduszu z odpłatnego zbycia nieruchomości komercyjnej będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 lutego 2024 r., sygn. II FSK 584/21 orzekł, że bank i instytucja kredytowa nie stanowią tożsamych pojęć i podmioty te są dwoma różnymi podmiotami prawnymi. W konsekwencji, adresatem przepisów art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c, art. 12 ust. 4e, art. 12 ust. 9, art. 15 ust. 1h pkt 2 CIT nie może zostać podmiot szwedzki, będący instytucją kredytową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy - Prawo bankowe, działającym poprzez oddział w Polsce, czyli oddział w rozumieniu art. 4 ust. 7 pkt 17 ww. ustawy.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 20 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.596.2023.2.MC, że płatności za usługi inżynieryjne wypłacane przez spółkę na rzecz podmiotów powiązanych nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT, w konsekwencji czego, na spółce nie ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od takich należności.

Minister Finansów stwierdził w interpretacji ogólnej z dnia 13 lutego 2024 r., sygn. DD8.8203.1.2021, że do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 PIT i art. 18d ust. 2 pkt 1 CIT, należą poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 PIT oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu, w tym również należności z tytułu usprawiedliwionej nieobecności pracownika, do których poniesienia pracodawca jest zobowiązany na podstawie odrębnych przepisów, m.in. te dotyczące urlopu oraz choroby.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 13 lutego 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.677.2023.2.KW, że dokonywane przez spółkę płatności z tytułu Opłaty Wyrównawczej polegającej na wystawieniu przez spółkę noty księgowej, która ma na celu zapewnienie wynagrodzenia na poziomie rynkowym nie podlegają/nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła, a w konsekwencji, na spółce nie ciążą/ nie będą ciążyły obowiązki płatnika wskazane w art. 26 CIT.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 12 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.703.2023.2.MC, że wynagrodzenie z tytułu oprogramowania nabywanego w modelu SaaS (subskrypcyjnym) nie mieści się w katalogu określonym w art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT, w związku z czym wypłata ww. należności do dostawcy, będącego podmiotem zagranicznym nie spowoduje powstania obowiązku poboru podatku u źródła.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 9 lutego 2024 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.1073.2023.4.JK2, że wynagrodzenie wypłacone i mające zostać wypłacone partnerom będącym zagranicznymi rezydentami podatkowymi z tyt. umieszczania reklam w Internecie, nie stanowi wynagrodzenia za usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a) CIT, a tym samym nie podlega zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w Polsce.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 1 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.637.2023.2.AK, że leasing laptopów należy zaliczyć do kategorii urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT i art. 12 ust. 4 polsko-holenderskiej u.p.o. Tym samym, wynagrodzenie wypłacane kontrahentowi z tytułu leasingu laptopów podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, a na spółce ciążą z tego tytułu obowiązki płatnika. 

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 1 lutego 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.669.2023.1.MW, że w sytuacji gdy realizacja kontraktu, tj. montaż/instalacja sprzętu, nadzór nad jego montażem i uruchomieniem na terenie Polski będzie trwał powyżej 18 miesięcy, to prace te będą skutkowały powstaniem dla spółki francuskiej zakładu podatkowego na terytorium Polski w rozumieniu art. 4a pkt 11 CIT w zw. z art. 5 polsko-francuskiej u.p.o. Przekroczenie terminu określonego w umowie oznacza, że zakład będzie istniał od samego początku (tj. od dnia rozpoczęcia prac budowlanych), a nie od momentu przekroczenia 18 miesięcy. 

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 31 stycznia 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.593.2019.8.SG, że nabywane przez spółkę usługi ubezpieczeniowe, nie stanowią usług gwarancji i poręczeń ani usług o podobnym charakterze do usług gwarancji i poręczeń w świetle art. 21 ust. 1 pkt 2a CIT. W związku z tym, usługi te nie są objęte zakresem przedmiotowym przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a CIT i w konsekwencji spółka nie jest zobowiązana do poboru podatku u źródła od płatności dokonywanych z tego tytułu.