Posiada tytuł doktora nauk prawnych, obroniony z wyróżnieniem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie od 2022 roku jest głównym wykładowcą kursu z zakresu prawa klimatycznego w ramach programu EU Energy and Climate Law LLM.
W zespole EY Law ds. energii i zrównoważonego rozwoju Zofia zarządza projektami ESG, koncentrując się na wymaganiach prawnych w Polsce i UE, obejmujących szeroką agendę korporacyjnego zrównoważonego rozwoju. Obejmuje to kwestie dot. środowiska, społeczeństwa i zarządzania (ESG) z perspektywy zarówno strategicznych wymagań zrównoważonego rozwoju, jak i szczegółowych obowiązków prawnych.
Jej praca obejmuje wsparcie na gruncie przepisów dot. raportowania zrównoważonego rozwoju na podstawie dyrektywy ws. raportowania przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju (CSRD), rozporządzenia ws. taksonomii UE oraz dyrektywy ws. należytej staranności w zakresie zrównoważonego rozwoju (CSDDD, CS3D). Szczególnym atutem zespołu Zofii jest weryfikacja minimalnych gwarancji społecznych w ramach taksonomii UE, co operacjonalizuje wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka. Podejście to zostało docenione przez audytorów zewnętrznych weryfikujących ujawnienia ESG firm z tzw. pierwszej fali CSRD.
Zespół Zofii wspiera klientów również poprzez identyfikację wynikających z regulacji ESG oddziaływań strategicznych (skutki, ryzyka i możliwości, IRO), pomoc w dostarczaniu wysokiej jakości danych ESG oraz przeciwdziałanie greenwashingowi. Materiały tworzone są w formatach biznesowych, tłumacząc ramy regulacyjne na wartościowe informacje dla szerokiego grona zespołów zajmujących się zgodnością, ryzykiem, strategią i komunikacją. Dodatkowo, Zespół wspiera wdrażanie rozwiązań korporacyjnych zapewniających zgodność i długoterminową wartość w obszarach takich jak gospodarka o obiegu zamkniętym i należyta staranność ESG.
W pracy w EY Zofia wykorzystuje swoje wcześniejsze doświadczenie w instytucjach Unii Europejskiej (Parlament Europejski), globalnej dyplomacji klimatycznej (Ministerstwo Spraw Zagranicznych Polski podczas negocjacji w ramach Porozumienia Paryskiego) oraz krajowych podmiotach finansowania klimatycznego (Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Pozwala jej to trafnie identyfikować ryzyka prawne, rynkowe i polityczne związane z krajową implementacją regulacji europejskich, dostarczając klientom niezbędnej jasności ws. nadchodzących zmian prawnych, niezależnie od wycinkowych działań polskiego prawodawcy.