Newsletter Podatki międzynarodowe: 11/2023

W dniu 17 października 2023 r. Rada Unii Europejskiej (Rada) przeprowadziła posiedzenie Rady do Spraw Gospodarczych i Finansowych (ECOFIN), na którym ministrowie finansów zatwierdzili konkluzje Rady w sprawie zmienionej Listy UE. W odniesieniu do załącznika I Rada postanowiła dodać trzy jurysdykcje (Antigua i Barbuda, Belize i Seszele) ze względu na wymianę informacji podatkowych na wniosek (kryterium 1.2) i usunąć trzy inne jurysdykcje (Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kostaryka i Wyspy Marshalla). W odniesieniu do załącznika II i stanu realizacji oczekujących zobowiązań Rada usunęła Jordanię, Katar, Montserrat i Tajlandię.

Rada będzie nadal dokonywać przeglądu i aktualizacji Listy UE co dwa lata, a kolejna aktualizacja ma nastąpić w lutym 2024 r.

Czytaj więcej: ECOFIN adopts revised list of non-cooperative jurisdictions for tax purposes (ey.com)

W dniu 17 października 2023 r. Rada Unii Europejskiej (Rada) jednogłośnie przyjęła zmienioną dyrektywę DAC8. Nastąpiło to po osiągnięciu porozumienia politycznego w dniu 16 maja 2023 r. i niewiążącej opinii opublikowanej przez Parlament Europejski w dniu 13 września 2023 r.[1]

DAC8 należy czytać w ścisłym powiązaniu z Rozporządzeniem w sprawie rynków kryptowalut (MiCAR), ponieważ zawiera wiele odniesień do definicji zawartych w rozporządzeniu.

Częściowo, DAC8:

1. Rozszerza zakres automatycznej wymiany informacji o informacje pochodzące z transakcji (transferu lub wymiany) dotyczących aktywów kryptograficznych, dywidend niepodlegających zatrzymaniu (i podobnych przychodów) oraz interpretacji indywidualnych prawa podatkowego w sprawach transgranicznych dla osób fizycznych o wysokiej wartości netto.
2. Rozszerza zakres informacji, które mają być przekazywane w ramach DAC2 (wspólny standard sprawozdawczy) (CRS) i obejmuje inne korekty wprowadzone do CRS przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).
3. Obejmuje zwolnienie prawników związanych tajemnicą zawodową z obowiązku powiadamiania innych pośredników o ich obowiązkach sprawozdawczych wynikających z DAC6 (zasady ujawniania schematów podatkowych) (MDR) w celu zapewnienia zgodności z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-694/20.
4. Wprowadza dla DAC7 (raportowanie dla platform cyfrowych) możliwość zgłaszania identyfikatora wydanego przez rządową usługę weryfikacji jako alternatywy dla numeru identyfikacji podatkowej sprzedawcy (TIN).
5. rozszerza wykorzystanie otrzymanych informacji w drodze automatycznej wymiany na podatek od wartości dodanej (VAT), podatki pośrednie, cła i cele niepodatkowe, gdy dotyczy to przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu
6. wyjaśnia, że informacje wymieniane w ramach DAC mogą być wykorzystywane do wykrywania naruszeń lub obchodzenia środków ograniczających (sankcji UE)
7. nakłada na państwa członkowskie obowiązek wprowadzenia skutecznego mechanizmu zapewniającego wykorzystanie informacji otrzymanych w drodze automatycznej wymiany
8. Wprowadza opracowanie europejskiego narzędzia weryfikacji numerów identyfikacyjnych dostępnego dla rządów.
9. Zobowiązuje państwa członkowskie do przechowywania informacji otrzymanych w drodze automatycznej wymiany przez co najmniej 5 lat od dnia ich otrzymania, ale nie dłużej niż jest to konieczne.
10. Zobowiązuje państwa członkowskie do dołożenia starań w celu zapewnienia, aby podmiot raportujący mógł elektronicznie potwierdzić ważność informacji o numerze TIN każdego podatnika podlegającego automatycznym systemom wymiany informacji DAC.
11. Rozszerza zobowiązanie państw członkowskich do corocznego monitorowania i raportowania Komisji Europejskiej skuteczności współpracy administracyjnej, a także monitorowania i raportowania skuteczności zwalczania uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania.
12. Wprowadza raportowanie TIN do rządów dla DAC3 (interpretacje), DAC4 (raportowanie według krajów) i DAC6 (MDR) za okresy rozliczeniowe rozpoczynające się od 1 stycznia 2028 r.; raportowanie TIN dla DAC1 (wymiana informacji o dywidendach niepodlegających opodatkowaniu i podobnych dochodach) w odniesieniu do dochodów z zatrudnienia, wynagrodzeń dyrektorskich i emerytur zostaje wprowadzone za okresy rozliczeniowe rozpoczynające się od 1 stycznia 2030 r.

Państwa członkowskie UE mają czas do 31 grudnia 2025 r. na transpozycję głównych zasad do prawa krajowego, a nowe przepisy będą zasadniczo obowiązywać od 1 stycznia 2026 r. (wyjątki mają zastosowanie, jak wskazano powyżej).

Czytaj więcej: EU adopts Directive introducing tax transparency rules for crypto assets (DAC8) (ey.com)

Przypisy:

[1] Bardziej szczegółowe omówienie treści tej wersji dyrektywy można znaleźć w Globalnym Alercie Podatkowym EY, Ministrowie finansów UE osiągają porozumienie polityczne w sprawie zaktualizowanego kompromisowego tekstu dyrektywy wprowadzającej zasady przejrzystości podatkowej dla aktywów kryptograficznych (DAC8), z dnia 17 maja 2023 r.

W dniu 11 października 2023 r. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD)/G20 Inclusive Framework w sprawie Erozji Bazy Podatkowej i Przenoszenia Zysków (BEPS) opublikowała tekst MLC Amount A. Celem MLC jest stworzenie skoordynowanego porozumienia w sprawie realokacji praw podatkowych do jurysdykcji rynkowych w odniesieniu do części zysków przedsiębiorstw wielonarodowych (MNE) przekraczających 10% ich globalnych przychodów.

Wraz z MLC, Inclusive Framework opublikowało również uzasadnienie, które wyjaśnia, w jaki sposób każde postanowienie ma być stosowane. Ponadto MLC towarzyszy Porozumienie w sprawie stosowania pewności w odniesieniu do Amount A w ramach Pierwszego Filaru, które zawiera dalsze szczegóły dotyczące sposobu, w jaki aspekty ram pewności podatkowej Amount A będą funkcjonować w praktyce. Dodatkowy dokument przeglądowy zawiera krótkie podsumowanie MLC, jego układ i wybrane kwestie. Zgodnie z Inclusive Framework, tekst MLC, który nie jest jeszcze otwarty do podpisu, odzwierciedla konsensus osiągnięty do tej pory wśród jurysdykcji członkowskich, z różnymi poglądami na kilka konkretnych punktów odnotowanych w przypisach przez niewielką liczbę jurysdykcji.

Niniejszy alert zawiera ogólne podsumowanie podstawowych elementów MLC Amount A i dokumentów towarzyszących.

Czytaj wiecej: OECD releases Multilateral Convention to implement Pillar One Amount A (ey.com)

W dniu 3 października 2023 r. OECD ogłosiła, że w ramach Inclusive Framework on BEPS zakończono negocjacje w sprawie Konwencji Wielostronnej o Ułatwieniu Wdrażania Drugiego Filaru Podatkowego. Wraz z ogłoszeniem, OECD opublikowała STTR MLI, oświadczenie wyjaśniające do STTR MLI, przegląd podsumowujący, w tym harmonogram działań zmierzających do podpisania, oraz dokument z często zadawanymi pytaniami.

Jurysdykcje objęte Inclusive Framework będą mogły wykorzystać STTR MLI do wdrożenia STTR we wszystkich swoich odpowiednich umowach podatkowych. Alternatywnie, jurysdykcje objęte Inclusive Framework mogą wdrożyć STTR do danej umowy podatkowej w drodze dwustronnych negocjacji. STTR ma zastosowanie do płatności wewnątrzgrupowych z jurysdykcji źródłowych (tj. jurysdykcji, w której powstaje dochód), które podlegają stawkom podatkowym poniżej 9% w jurysdykcji rezydencji odbiorcy płatności. STTR przyznaje krajowi źródłowemu ograniczone i warunkowe prawo do opodatkowania w celu zapewnienia minimalnego poziomu opodatkowania.

Umowa STTR MLI jest otwarta do podpisu przez wszystkie państwa i podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Żadne zastrzeżenia nie są dozwolone, a strony muszą dokonywać powiadomień dotyczących włączenia określonych załączników do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (CTA). STTR MLI wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy kalendarzowych od daty złożenia drugiego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Czytaj więcej: OECD/G20 Inclusive Framework launches Multilateral Convention to implement the Subject to Tax Rule (ey.com)

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 11 października 2023 r., sygn. III SA/WA 1531/23 orzekł, że przepływy finansowe związane z rozliczeniem zobowiązania podatkowego PGK realizowane pomiędzy spółkami tworzącymi grupę, pozostają neutralne dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, niezależnie od ostatecznego przeznaczenia tych środków. Zdaniem Sądu, opodatkowanie nadwyżki środków finansowych - wynikającej z konsolidacji wyników podatkowych spółek - przeczyłoby idei istnienia PGK. 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 5 października 2023 r., sygn. I SA/RZ 367/23 orzekł, że hipotetyczny polski podatek dochodowy od osób prawnych należy liczyć mając na uwadze językową wykładnię przepisów u.p.d.o.p. Przepisy te odwołują się wprost do podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem, obowiązek podatkowy zostaje wyliczony dla całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. W związku z tym, pod uwagę należy brać całość dochodów uzyskanych przez daną spółkę, będącą podmiotem zagranicznym. 

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 października 2023 r., sygn. II FSK 391/22 orzekł, że do kosztów finansowania dłużnego, nie powinny być zaliczane tego rodzaju umowy jak umowa faktoringu pełnego. W związku z tym, organ nieprawidłowo uznał, że spółka na podstawie art. 15c ust. 1 u.p.d.o.p. będzie zobowiązana wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w określonej w tym przepisie części.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 31 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.250.2023.2.EJ, dla celów porównania wysokości opodatkowania w Polsce oraz w państwie rezydencji spółki zagranicznej (tj. USA) podstawa opodatkowania, na potrzeby weryfikacji warunku z art. 24aa ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, do której należy zastosować stawkę 19%, powinna zostać obliczona zgodnie z przepisami prawa kraju rezydencji podmiotu powiązanego (tj. zgodnie z amerykańskim prawem podatkowym). W konsekwencji koszty usług reklamowych i rozwoju biznesu ponoszone przez polską spółkę na rzecz spółki zagranicznej w roku 2022 nie spełniają przesłanki z art. 24aa ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 30 października 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.465.2023.2.AZ, że jeśli wnioskodawca będzie bezpośrednim właścicielem 100% udziałów polskiej spółki nieprzerwanie przez okres dwóch lat od dnia, w którym stanie się właścicielem tych udziałów, przychody z wypłaconych dywidend uzyskane przez wnioskodawcę przed upływem dwóch lat od dnia, w którym stanie się właścicielem udziałów w polskiej spółce, będą zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 25 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.332.2023.2.AR, że dobrowolne umorzenie udziałów w spółce i otrzymanie przez udziałowca wynagrodzenia z tego tytułu (w tym poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności) nie będzie rodziło obowiązku podatkowego oraz przychodu podatkowego w Polsce.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 19 października 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.430.2023.4.MW, że w sytuacji, gdy działalność wykonywana w Polsce przez relokowanych pracowników w stosunku do całej prowadzonej działalności spółki (działalność doradcza) stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, a nie jest jedynie działalnością pomocniczą, na terytorium Polski dojdzie do powstania zakładu podatkowego w postaci stałej placówki. W konsekwencji, po stronie spółki powstanie obowiązek rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych na terytorium Polski.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 18 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.470.2023.1.PC, że w przypadku, w którym spółki będą obciążane odsetkami przez pool leadera z uwagi na posiadanie ujemnych sald, które to salda będą pokrywane ze środków pochodzących z sald dodatnich pozostałych finansujących, uregulowanie takich odsetek przez spółki nie będzie stanowiło dochodu osiąganego na terytorium Polski przez podatników wskazanych w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. W związku z czym, w Polsce nie powstanie obowiązek poboru podatku u źródła z tego tytułu na podstawie art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 17 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.409.2023.1.AK, że spółka przejmująca w wyniku połączenia z wnioskodawcą będzie kontynuatorem praw i obowiązków tego podmiotu. Zatem dla potrzeb zastosowania zwolnienia z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, spółka przejmująca będzie uprawniona do uwzględnienia w okresie, o którym mowa w art. 22 ust. 4a ustawy o CIT, okresu posiadania udziałów przez wnioskodawcę przed dokonaniem połączenia.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 13 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.486.2023.1.MF, że spółka nie będzie zobowiązana do pobrania podatku u źródła od wypłaty wynagrodzenia z tytułu usług nettingowych, jak również wynagrodzenie to nie będzie stanowiło kosztu w rozumieniu art. 24aa ust. 3 u.p.d.o.p.  

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 10 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.403.2023.2.EJ, że od należności z tytułu zarządzania prawami autorskimi powinien być pobrany podatek u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., niemniej jednak względem wypłacanych należności wnioskodawca może zastosować postanowienia art. 12 ust. 2 UPO PL-DE i odprowadzać podatek według obniżonej do 5% stawki wynikającej z UPO.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 5 października 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.407.2023.2.MW, że w sytuacji, w której pracownik spółki niemieckiej zatrudniony w Polsce na stanowisku specjalisty technicznego ds. druku cyfrowego na tekstyliach, będzie działać w imieniu przedsiębiorstwa oraz zwyczajowo wykonywać pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu spółki niemieckiej, zastosowanie znajdzie art. 5 ust. 5 PL-DE UPO. W związku z tym, na terytorium Polski powstanie zakład spółki niemieckiej w postaci przedstawiciela zależnego. 

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 4 października 2023 r, sygn. 0111-KDWB.4010.57.2023.2.HK, że w związku z otrzymywaniem od dłużnika należności przysługujących mu w wyniku zawarcia umowy nabycia praw, FIZAN nie jest (i nie będzie) podatnikiem podatku u źródła w rozumieniu art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., wobec czego środki wypłacane na jego rzecz przez dłużnika w związku z zawarciem ww. umowy nie powinny być pomniejszane o kwotę podatku u źródła w Polsce.