W dniu 30 maja 2025 r. niemiecki Federalny Sąd Finansowy (BFH) opublikował decyzję IX R 32/23, w której potwierdził, że mniejszościowy niemiecki wspólnik korporacyjny w amerykańskiej (amerykańskiej) spółce komandytowej nie podlega opodatkowaniu w Niemczech na podstawie jednostronnej klauzuli "switch-over" zgodnie z § 20 ust. 2 niemieckiej ustawy o podatku dochodowym od osób zagranicznych (Foreign Tax Act). Klauzula ta ma zastosowanie tylko do niektórych "pasywnych" dochodów, zgodnie z definicją zawartą w niemieckich przepisach dotyczących kontrolowanych spółek zagranicznych (CFC), i ma na celu zmianę metody unikania podwójnego opodatkowania ze zwolnienia na ulgę podatkową. W rozstrzyganej sprawie niemiecki partner został potraktowany jako posiadający zakład private equity w USA poprzez swój udział w spółce, co uruchomiło potencjalne zastosowanie zasady switchover.
Powód, niemiecka korporacja i członek międzynarodowej grupy, posiadał 30% udziałów w spółce komandytowej z siedzibą w USA. Spółka wypracowała dochody z licencjonowania marki grupy zarówno podmiotom powiązanym, jak i niepowiązanym. Zgodnie z amerykańskimi federalnymi przepisami spółka osobowa była transparentna, a więc dochody były przypisywane bezpośrednio jej wspólnikom. Chociaż część dochodów z licencji podlegała opodatkowaniu w Stanach Zjednoczonych, część (w szczególności z transakcji z podmiotami powiązanymi) nie podlegała opodatkowaniu w USA. Niemieckie organy podatkowe starały się zastosować klauzulę switchover, uznając, że dochody spółki były opodatkowane w stosunku do dochodów pasywnych i w związku z tym powinny być opodatkowane w Niemczech.
BFH podtrzymał w wyrok Sądu Podatkowego w Düsseldorfie, wskazując, że klauzula switchover ma zastosowanie tylko wtedy, gdy niemiecki podatnik posiada większościowy pakiet kontrolny w podmiocie zagranicznym stanowiącym stały zakład, podobnie jak ma to miejsce w przypadku zagranicznych jednostek kontrolowanych. Z uwagi na to, że powód posiadał tylko 30% udziałów i nie miał żadnych specjalnych uprawnień ani kontroli, klauzula nie mogła zostać zastosowana. Sąd podkreślił, że klauzula switchover służy przeciwdziałaniu nadużyć zakorzenionych w zasadach CFC, które zakładają kontrolę poprzez udział większościowy. Zauważył on, że interpretacja klauzuli przejścia na wyższy poziom: zakładu, a nie osoby prawnej, rozszerzyłaby zakres stosowania tej zasady jako wtórnej klauzuli zapobiegającej nadużyciom poza zakres podstawowej zasady przeciwdziałania nadużyciom (niemieckie przepisy dotyczące kontrolowanych jednostek zagranicznych) i mogłaby prowadzić do nieproporcjonalnego opodatkowania mniejszościowych udziałów zagranicznych.