Klimaatrisico’s zijn niet meer weg te denken in het publieke debat, mede door de vele zichtbare gevolgen zoals overstromingen en extreem weer. Er ontstaat dan ook grote publieke druk op financiële instellingen om hun rol op dit terrein serieus te nemen. Hoe ervaren de deelnemers aan de round table deze druk?
Egeter: “Eigenlijk wil ik dat wat nuanceren. Natuurlijk is het bewustzijn over klimaatrisico’s gegroeid de afgelopen jaren. Maar is er nu echt sprake van grote publieke druk op financiële instellingen om daarop te gaan acteren? Ik zie wel dat er meer maatschappelijk begrip is dat bijvoorbeeld verzekeringspremies beïnvloed worden door een veranderend klimaat. Maar ontstaat daarmee een grote druk op deze instellingen? Ik vraag het me af. Ik zie dat er vooral vanuit de hoek van de overheid en de beleggers vraag is naar verandering.”
Lulof: “Bij Triodos hebben we van oorsprong een klantenkring met een hoog klimaatbewustzijn. En die groep verwacht dat de financiële sector verantwoordelijkheid neemt. Veel banken zetten de afgelopen jaren in op het vergroten van het aandeel groene financieringen van klimaatvriendelijke bedrijven en projecten. Maar dat gaat niet ver genoeg. Het gaat het er ook om dat de exposure in ‘brown assets’ – zoals financieringen van bedrijven in fossiele energie – worden afgebouwd in lijn met de doelstellingen die tijdens de klimaatconferentie in Parijs zijn afgesproken. Daar moet de nodige vaart achter worden gezet om deze doelstellingen te halen. En om grote schokken te voorkomen is het belangrijk om hier niet mee te wachten, maar een goed plan voor te ontwikkelen en hier dus echt goed op voor te sorteren. Voor ons geldt dat we ons altijd al voor de volle 100% op duurzame financieringen hebben gericht. We hebben geen exposure in fossiel.”
Egeter: “Begrijp me goed, ook ik vind dat de financiële sector werk moet maken van de klimaatambities. Maar ik denk dat de veranderingen niet zozeer vanuit een heel brede maatschappelijke druk komen. Voor veel burgers vormen klimaatrisco’s ondanks de urgentie en de vergaande gevolgen nog steeds een ‘ver van mijn bed show’. Dat heeft ook te maken met hoe de mens in elkaar zit denk ik. We zijn als mens nu eenmaal niet goed in ver vooruit denken.”
Bleijs: “Wat je in algemene zin ook ziet is dat financiële instellingen het niet gauw goed doen in de ogen van een breed publiek. Ze hebben de perceptie al jaren tegen en NGO’s laten regelmatig kritisch van zich horen om financiële instellingen nog eens op hun verantwoordelijkheden te wijzen. Dat is prima, want dat houdt de sector scherp. Tegelijkertijd moeten we ook oog hebben voor alle goede initiatieven in de sector. Er gebeurt echt heel veel goeds op dit dossier.”
Egeter: “Voldoen aan het Klimaatakkoord is eigenlijk het minste wat je kunt doen als financiële instelling.”
Bleijs: “Niet alle financiële instellingen onderschrijven dat akkoord. Bovendien is het eigenlijk niet ambitieus genoeg. Ten eerste omdat uit analyses blijkt dat het akkoord onvoldoende is om de doelstellingen van Parijs te halen. Ten tweede omdat de scenario’s waarmee in Parijs werd gerekend inmiddels ook al achterhaald blijken te zijn. We krijgen te maken met een hogere opwarming van de aarde.”