Newsletter Podatki Międzynarodowe

Belgijskie prawo podatkowe oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Belgię przewidują szereg zwolnień z podatku u źródła (WHT) i obniżonych stawek w odniesieniu do dochodów z kapitału (w tym dywidend, odsetek i należności licencyjnych).
Zwolnienia i obniżone stawki mogą co do zasady być stosowane u źródła lub poprzez procedurę zwrotu. W praktyce inwestorzy niemający rezydencji podatkowej w Belgii, posiadający belgijskie papiery wartościowe, często nie mogą uzyskać zwolnienia u źródła i w związku z tym muszą składać wnioski o zwrot podatku do belgijskich organów podatkowych.
Wnioski o zwrot podatku muszą być złożone w terminie pięciu lat, licząc od 1 stycznia roku, w którym dochód został przypisany lub wypłacony. Wnioski są zasadniczo składane w ramach procedury administracyjnej, a w przypadku opóźnienia lub odmowy zwrotu można wszcząć postępowanie sądowe.
Najnowsze orzecznictwo najwyższych sądów belgijskich spowodowało niepewność co do tego, czy pięcioletni termin przedawnienia dotyczy wyłącznie złożenia wniosku o zwrot do administracji podatkowej, czy także wszczęcia postępowania sądowego.

W wyroku wydanym w połączonych sprawach C-92/24 do C-94/24, opublikowanym 1 sierpnia 2025 r., Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) orzekł, że włoski regionalny podatek od działalności produkcyjnej (IRAP), nakładany na 50% dywidend wypłacanych przez spółki zależne z Unii Europejskiej (UE) na rzecz włoskiego banku, wydaje się pozostawać w sprzeczności z art. 4 unijnej dyrektywy 2011/96 w sprawie spółek dominujących i zależnych (Parent-Subsidiary Directive – PSD), ponieważ opodatkowanie 5% dywidend wypłacanych przez spółki zależne z UE, dozwolone na mocy prawa unijnego, jest już objęte włoskim podatkiem dochodowym od osób prawnych (IRES). Chociaż nie dotyczy to bezpośrednio tej sprawy przed TSUE, można argumentować, że rozumowanie sądu może mieć zastosowanie również w kontekście dywidend krajowych, a zatem może być istotne w odniesieniu do dywidend wypłacanych włoskiej spółce dominującej przez jej włoskie spółki zależne.

13 sierpnia 2025 r. Wysoki Sąd Australii oddalił apelację Komisarza Podatkowego w sprawie PepsiCo przeciwko Komisarzowi Podatkowemu, dotyczącej podatku u źródła od należności licencyjnych oraz podatku od przerzuconych zysków (DPT).
Większość składu sędziowskiego Wysokiego Sądu orzekła, że dokonywane płatności dotyczyły wyłącznie koncentratu napojów i żadna część tych płatności nie stanowiła należności licencyjnej za korzystanie z własności intelektualnej.
Większość uznała również, że przepisy DPT nie mają zastosowania, ponieważ PepsiCo nie uzyskało korzyści podatkowej w związku z żadnym schematem.
Wysoki Sąd jednogłośnie stwierdził, że jakiekolwiek płatności nie były „wypłacone ani uznane” na rzecz ani „uzyskane przez” PepsiCo lub SvC (podmiot powiązany), a zatem podatek u źródła od należności licencyjnych nie był należny.
Podatnicy powinni przeanalizować swoje umowy w świetle decyzji Wysokiego Sądu i przygotować się na potencjalne zainteresowanie Australijskiego Urzędu Podatkowego (ATO) sposobem kwalifikowania płatności za wartości niematerialne.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 sierpnia 2025 r., sygn. II FSK 1512/22 wskazał, że art. 11 ust. 3 lit. d polsko-fińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania odnosi się wyłącznie do pożyczek udzielanych przez bank. Zdaniem sądu, jeśli spółka zawarła umowę pożyczki z udziałowcem, a dopiero później fiński bank wstąpił w prawa wierzyciela, to odsetki od tej pożyczki będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 sierpnia 2025 r., sygn. II FSK 949/23 uznał, że podatkowa grupa kapitałowa nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu kosztów finansowania dłużnego, które zostały ograniczone na mocy art. 15c ust. 1 u.p.d.o.p. Zdaniem sądu ustawodawca nie przewidział szczególnych rozwiązań umożliwiających kontynuację odliczeń kosztów, które zostały poniesione przez spółkę przed jej wstąpieniem do PGK, przez taką PGK.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 sierpnia 2025 r., sygn. II FSK 1449/22 wskazał, że płatnik ma obowiązek poboru podatku u źródła od wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług IT w części, w jakiej wynagrodzenie wiąże się z udostępnieniem miejsca w chmurze. W opinii sądu w zakresie definicji „urządzenia przemysłowego” mieści się również sprzęt komputerowy. 

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 lipca 2025 r., sygn. II FSK 1423/22 orzekł, że oddział zagranicznej osoby prawnej ma prawo ująć w kosztach uzyskania przychodów odsetki z tytułu pożyczki, jaka została mu udzielona przez zagraniczną spółkę macierzystą. Zdaniem sądu zakład dla potrzeb rozliczeń podatkowych, w zakresie prowadzonej przez siebie działalności winien być traktowany tak jak niezależny przedsiębiorca, także w zakresie wewnętrznych rozliczeń.

Dyrektor KIS w interpretacji 27 sierpnia 2025 r., 0111-KDIB1-2.4010.336.2025.2.ANK potwierdził, że prowizja związana ze świadczeniem usługi faktoringu nie ma ani charakteru odsetek, ani wynagrodzenia za świadczenia doradcze, księgowe, badania rynku i inne, które wymienia art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. W związku z tym wynagrodzenie faktora w postaci prowizji nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym u źródła.

Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 27 sierpnia 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.357.2025.2.RH potwierdził, że dochód z udziału w zyskach osób prawnych korzysta ze zwolnienia również w sytuacji, gdy uzyskujący go podatnik posiada wymagany procent udziałów (akcji) przez okres krótszy niż dwa lata (na dzień wypłaty dywidendy), o ile stan ten nie ulegnie zmianie do momentu upływu wymaganego okresu dwóch lat. 

Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 19 sierpnia 2025 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.352.2025.2.MW wskazał, że transparentna podatkowo spółka brytyjska nie może zostać uznana za przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W konsekwencji dochód ze świadczonych usług przez nią usług prawnych należy przypisać i opodatkować na poziomie jej wspólników zgodnie z zasadami partycypacji wspólników w dochodzie tej spółki.

Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 18 sierpnia 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.331.2025.2.BD uznał, że wynajmowane pojemniki ze względu na swoją uniwersalność, nieskomplikowaną konstrukcję nie będą stanowić urządzeń przemysłowych, urządzeń handlowych, ani urządzeń naukowych i w związku z tym opłaty z tytułu ich najmu nie będą podlegały opodatkowaniu u źródła.

Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 14 sierpnia 2025 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.286.2025.2.AG potwierdził, że nabywane usługi ubezpieczeniowe oraz usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego (tzw. usługi brokerskie) nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu u źródła.

Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 13 sierpnia 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.273.2025.2.AK wskazał, że zwolnienie z opodatkowania z art. 22 ust. 4 u.p.d.o.p., stosowane z uwzględnieniem koncepcji look-through approach, będzie miało zastosowanie wyłącznie części dywidendy, która odpowiada udziałowi wspólników bezpośredniego udziałowca – spółki holdingowej spełniających warunek bezpośredniego posiadania co najmniej 10% udziałów (akcji) przez nieprzerwany okres dwóch lat.

Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 11 sierpnia 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.340.2025.1.BD potwierdził, że ponoszone opłaty subskrypcyjne, jako dotyczące tzw. „licencji użytkownika końcowego”, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Spółka, dokonując ich wypłaty, nie będzie zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła.

Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 6 sierpnia 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.289.2025.2.AW potwierdził, że informacje handlowe i kredytowe na temat klientów zakupione od spółki węgierskiej stanowią informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) i podlegają opodatkowaniu u źródła.