Balans in opgaven en financiële middelen
Volgens het rapport hebben woningcorporaties de komende twee of drie jaar nog financiële ruimte om te voldoen aan hun maatschappelijke opgaven zoals het bouwen en verduurzamen van betaalbare woningen voor de sociale huursector. De opgaven en middelen van de corporatiesector zijn echter niet in balans. Op de (middel)lange termijn ontstaat een tekort in de gehele sector.
Corporaties beschikken tot en met 2035 over onvoldoende middelen om alle maatschappelijke opgaven op te pakken. Als corporaties tot de grenzen van hun financiële mogelijkheden en die van het stelsel gaan, kan tot en met 2035 voor circa € 30 miljard aan maatschappelijke opgaven niet gerealiseerd worden. Dat is ongeveer een kwart van de totale gemodelleerde investeringen in die periode.
Het tekort speelt sector breed. Slechts vier kleinere van de negentien woningmarktregio’s weten in de doorrekeningen nagenoeg de gehele maatschappelijke opgave op te pakken. In 2024 ontstaat het eerste knelpunt in regio Haaglanden/Midden Holland/Rotterdam. Dit aantal loopt op naar 15 in 2030.
Dilemma’s van verschillende stakeholders
De noodzaak om toe te werken naar het realiseren van de nieuwbouw- en verduurzamingsopgave is duidelijk. Elke betrokken stakeholder worstelt echter met zijn eigen dilemma’s. Waar betaalbaarheid voor huurders en woningcorporaties de grootste uitdaging vormt, lopen gemeenten aan tegen de vraag naar meer nieuwbouw. Zorginstellingen richten zich juist meer op aangepast wonen. Voor toezichthouders speelt financiële gezondheid en weerbaarheid van corporaties een belangrijke rol.
In dit speelveld lijkt de verduurzamingsopgave het kind van de rekening te worden en zal de vraag naar het lenigen van het woningtekort prevaleren. Maar is dit uiteindelijk in het belang van bestaande huurders en de sector? Wij zien bijvoorbeeld nu al dat verduurzamingsaspecten impact hebben op grote financieringen door banken, die gepaard gaan met kortingen op rentes indien hoog gescoord wordt op duurzaamheids-KPI’s. Is duurzaamheid dan juist niet een kans in het kader van de belangrijkste taak van woningcorporaties: het voorzien in betaalbare woningen voor de doelgroep?
Daarnaast is een niet-duurzame investering direct een kostenpost in termen van onderhoud. Dit beïnvloedt de financiële positie en de investeringsruimte die een woningcorporatie heeft. Kortom, een self-fulfilling prophecy.
Het thema verduurzaming kan dus niet blijven liggen. Dit betekent dat de sector, tezamen met haar stakeholders, passende keuzes zal moeten maken en strategische oplossingen zal moeten vinden voor deze problematiek. En dat op niveau van de BV Nederland.