- OECD: Modelowe Zasady dotyczące Globalnego Podatku Minimalnego w II Filarze
W dniu 20 grudnia 2021 roku Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) opublikowała Zasady Modelowe Filaru Drugiego jako część dwufilarowego rozwiązania mającego na celu sprostanie wyzwaniom podatkowym wynikającym z cyfryzacji gospodarki.
Filar drugi obejmuje dwie powiązane ze sobą zasady, które razem składają się na globalne zasady przeciwdziałania erozji bazy (GloBE): (i) Zasadę Włączenia Dochodu; oraz (ii) Zasadę Nieopodatkowanej Płatności. Zgodnie z Zasadami Modelowymi, Stały Zakład (PE) jest objęty Zasadami GloBE, jeżeli jego siedziba jest częścią grupy Przedsiębiorstwa Wielonarodowego (MNE) podlegającego Zasadom GloBE. Dla celów systemu GloBE, zakład stały obejmuje miejsce prowadzenia działalności (w tym miejsce uznane za miejsce prowadzenia działalności), które spełnia jeden z następujących warunków:
a) Jest traktowany jako zakład stały zgodnie z obowiązującą umową podatkową i opodatkowany zgodnie z postanowieniem podobnym do art. 7 Modelowej konwencji podatkowej OECD.
b) Przypisany mu dochód jest opodatkowany na podstawie krajowego prawa podatkowego danej jurysdykcji w kwocie netto.
c) Usytuowany w jurysdykcji, która nie posiada systemu podatku dochodowego od osób prawnych, jeżeli byłby traktowany jako zakład stały zgodnie z Modelową Konwencją Podatkową OECD i opodatkowany od przypisanego mu dochodu zgodnie z art. 7 tego modelu.
d) Jeżeli nie jest opisana w punktach a)-c), poprzez którą prowadzona jest działalność poza jurysdykcją siedziby głównej, pod warunkiem, że jurysdykcja ta zwalnia z opodatkowania dochód, który można przypisać tej działalności.
Ponadto, przepisy modelowe zawierają szczegółowe zasady dotyczące podziału dochodu lub straty pomiędzy fundusz private equity i jego siedzibę główną. Na przykład, dochód lub strata netto zakładu stałego generalnie nie będzie uwzględniana w dochodzie lub stracie GloBE centrali.
- OECD: Aktualizacja profili państw w zakresie cen transferowych
W dniu 13 grudnia 2021 r. OECD opublikowała zaktualizowane profile państw w zakresie cen transferowych (TP), odzwierciedlające aktualne ustawodawstwo i praktyki w zakresie TP w 21 jurysdykcjach. W ramach tej aktualizacji dodano 3 nowe jurysdykcje (Albania, Kenia, Malediwy) oraz zaktualizowano 18 jurysdykcji (Austria, Belgia, Bułgaria, Francja, Gruzja, Niemcy, Indonezja, Irlandia, Włochy, Łotwa, Malezja, Meksyk, Peru, Polska, Seszele, Singapur, RPA i Szwecja). Podobnie jak w poprzedniej aktualizacji, profile krajów TP zawierają dwa pytania dotyczące zakładów stałych, a mianowicie: (i) czy dana jurysdykcja stosuje autoryzowane podejście OECD (AOA) w celu przypisania zysków do zakładu stałego; oraz (ii) czy dana jurysdykcja stosuje inne podejście w celu przypisania zysków do zakładu stałego.
Obecnie profile krajów TP obejmują 63 jurysdykcje, a OECD przewiduje przeprowadzenie kolejnych aktualizacji w pierwszej połowie 2022 roku.
- Finlandia: Decyzja Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie działalności przygotowawczej i pomocniczej
W dniu 3 grudnia 2021 r. fiński Naczelny Sąd Administracyjny wydał orzeczenie w sprawie KHO: 2021: 171 uchylające decyzję fińskiego sądu administracyjnego w sprawie istnienia zakładu stałego w Finlandii w oparciu o prawo krajowe i wielostronną nordycką umowę podatkową. W przedmiotowej sprawie spółka niebędąca rezydentem zatrudniała w Finlandii trzech pracowników, których zadaniem było prezentowanie produktów farmaceutycznych spółki w Finlandii lekarzom i innym ekspertom z dziedziny farmacji. Celem spotkań było zapoznanie się z produktami spółki w Finlandii poprzez wymianę informacji na temat produktów spółki oraz wyników związanych z nimi badań. Pracownicy nie mieli prawa działać ani podpisywać żadnych umów w imieniu spółki niebędącej rezydentem, przyjmować zamówień ani negocjować ceny sprzedaży lub innych warunków umowy ustalonej przez spółkę dla produktów. Ponadto przedsiębiorstwo nieposiadające siedziby w Finlandii nie miało biura, a pracownicy pracowali w swoich domach i przechowywali w domu niektóre urządzenia. Ponadto pracownicy zgłaszali swoje działania nordyckiemu kierownikowi ds. sprzedaży w Szwecji. Przedsiębiorstwo nieposiadające siedziby nie przydzieliło im oddzielnego biura w Finlandii i uznano, że przedsiębiorstwo nieposiadające siedziby wymagało od nich pracy z biura domowego. Wreszcie, cała sprzedaż na rynek fiński była zarządzana za pośrednictwem dystrybutora będącego stroną trzecią.
Fiński Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzję fińskiego sądu administracyjnego stwierdzającą istnienie zakładu stałego w Finlandii. Zdaniem fińskiego Naczelnego Sądu Administracyjnego, spółka niebędąca rezydentem posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w Finlandii, ponieważ trzej pracownicy byli zobowiązani do pracy w swoich domach, a zatem miejsca te pozostają w dyspozycji spółki niebędącej rezydentem. Jednakże podstawową działalnością spółki niebędącej rezydentem nie jest prezentacja produktów, a prowadzona działalność nie przynosiła dochodu bezpośrednio z prezentacji produktów w Finlandii, w związku z czym działalność ta ma charakter pomocniczy w rozumieniu art. 5 odpowiedniej umowy podatkowej. W związku z tym nie należy uznać, że spółka niebędąca rezydentem posiada stały zakład w Finlandii.
- Francja: Sąd apelacyjny wyjaśnia kwestię opodatkowania zakładu stałego
W dniu 8 grudnia 2021 r. francuski administracyjny sąd apelacyjny wydał wyrok w sprawie odwołania podatnika od decyzji wydanej przez francuski Naczelny Sąd Administracyjny (Conseil d'Etat) w grudniu 2020 r. W przedmiotowej sprawie odpowiedź na pytanie o istnienie zakładu stałego została już udzielona przez Conseil d'Etat, a Administracyjny Sąd Apelacyjny zajął się jedynie kwestią metody mającej zastosowanie do bezpośredniej oceny zysku zakładu stałego przez francuskie organy podatkowe oraz kar mających zastosowanie w przypadku nieujawnienia zakładu stałego (działalności ukrytej).
Jeżeli chodzi o ocenę zysków, administracyjny sąd apelacyjny potwierdził metodę stosowaną przez francuskie władze podatkowe w przypadku braku ksiąg i dokumentów księgowych, tj. metodę ryczałtową obliczania zysków na podstawie wpływów bankowych.
Zasadniczo, nieujawnienie zakładu stałego we Francji może prowadzić do: (i) 80% kary; (ii) 10-letniego okresu przedawnienia; oraz (iii) obecnie (choć wówczas nie miało to zastosowania) bezpośredniego skierowania sprawy do prokuratora krajowego ds. przestępstw finansowych, jeśli podatnik prowadził we Francji "ukrytą działalność". Zgodnie z wcześniejszym orzecznictwem nie można jednak mówić o ukrytej działalności, jeżeli podatnik popełnił błąd przy określaniu swoich zobowiązań podatkowych we Francji i wypełnił swoje zobowiązania w innym państwie, w którym obowiązuje podobna stawka podatkowa i z którym Francja podpisała umowę o wymianie administracyjnej. Orzecznictwo to nie miało bezpośredniego zastosowania ze względu na różnicę w stawce podatkowej między Irlandią a Francją, ale administracyjny sąd apelacyjny i tak uznał, że podatnik popełnił błąd przy ocenie istnienia stałego zakładu i w związku z tym nie prowadził ukrytej działalności we Francji. Wynika to z faktu, że w czasie spornych lat obrotowych nadal istniała niepewność co do tego, jak interpretować definicję zakładu stałego w odniesieniu do działalności w gospodarce cyfrowej, ponieważ decyzja Sądu Najwyższego jest uważana za znaczące odstępstwo od poprzednich decyzji.
- Dania: Wiążąca interpretacja podatkowa dotycząca działalności sprzedażowej
W dniu 13 grudnia 2021 r. Duńska Rada Podatkowa (DTB) opublikowała wiążącą decyzję podatkową SKM2021.670.SR analizującą, czy niemiecka spółka utworzy w Danii stały zakład podatkowy. W tym przypadku duńska spółka powiązana zmieniła swój model biznesowy ze sprzedaży i dystrybucji towarów w Danii we własnym imieniu na bycie agentem sprzedaży dla niemieckiej spółki z grupy. Duńskie przedsiębiorstwo nie miało uprawnień do zawierania umów w imieniu niemieckiego przedsiębiorstwa, ale zasadniczo mogło negocjować ceny i inne warunki umów w oparciu o pewne wytyczne przekazane przez niemieckie przedsiębiorstwo. Duńskie przedsiębiorstwo przygotowywało również umowy do podpisania przez klientów i mogło przyjmować zamówienia od klientów w Danii w imieniu przedsiębiorstwa niemieckiego.
DTB stwierdził, że niemieckie przedsiębiorstwo posiadało w Danii (przedstawicielski) zakład stały ze względu na rolę powiązanego duńskiego przedsiębiorstwa. Uzasadnieniem było to, że przedsiębiorstwo duńskie odgrywa główną rolę prowadzącą do zawarcia umów, które są rutynowo zawierane bez istotnych zmian przez przedsiębiorstwo niemieckie. DTB stwierdził również, że duńskiemu przedsiębiorstwu przyznano tak szerokie uprawnienia do prowadzenia negocjacji i działania w imieniu niemieckiego przedsiębiorstwa, że uprawnienia te należy utożsamiać z pełnomocnictwem do zawierania umów w imieniu niemieckiego przedsiębiorstwa.
- Kostaryka: Kongres przedyskutuje projekt ustawy, która zmodyfikuje definicję stałego zakładu
Obecne prawo definiuje stały zakład jako każde stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub miejsce, w którym podstawowa działalność osoby mającej miejsce zamieszkania jest wykonywana w całości lub częściowo. Jednakże Unia Europejska ustaliła, że włączenie terminu "podstawowa działalność" do definicji ustanawia wyższy próg dla uruchomienia zakładu stałego niż zasady przyjęte na szczeblu międzynarodowym (tj. Modelowa Konwencja OECD). W rezultacie UE umieściła Kostarykę na tak zwanej "szarej liście" jurysdykcji niechętnych do współpracy dla celów podatkowych.
Z powodu umieszczenia Kostaryki na "szarej liście", zaproponowano projekt ustawy mającej na celu modyfikację obecnej definicji PE. W przypadku zatwierdzenia, projekt ustawy zmieniłby definicję zakładu stałego poprzez wyeliminowanie terminu "działalności podstawowej". W związku z tym, projekt ustawy definiowałby PE jako każde stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub miejsce, w którym działalność osoby zamieszkałej jest całkowicie lub częściowo wykonywana.
Więcej informacji: https://globaltaxnews.ey.com/news/2022-5050-pe-watch-latest-developments-and-trends-january-2022
Wstecz
Dalej
