Co nowego w PE – miesięczne podsumowanie

Kontakt lokalny

Jarosław Łukasik

17 gru 2022
Kategorie Alerty
Jurysdykcje Polska
  • Kolumbia: Modyfikacja propozycji dotyczącej znaczącej obecności gospodarczej

W dniu 6 października 2022 r. kolumbijski Senat i Izba Reprezentantów zatwierdziły przedłożony w sierpniu 2022 r. projekt ustawy o reformie podatkowej. Ustawa ta podlegała zmianom. Obecna wersja m.in. modyfikuje propozycję dotyczącą Significant Economic Presence (SEP, Znacząca Obecność Ekonomiczna). Zgodnie z nową propozycją, nierezydent posiadający SEP w Kolumbii podlegałby 10% podatkowi u źródła. Podmiot niebędący rezydentem może jednak wybrać opodatkowanie swojego zobowiązania podatkiem dochodowym według stawki 5% od dochodu brutto, pod warunkiem złożenia przez podmiot niebędący rezydentem deklaracji podatkowej w Kolumbii.

Zgodnie z projektem ustawy, podmiotami pobierającymi podatek u źródła byliby wydawcy kart kredytowych i debetowych oraz sprzedawcy kart przedpłaconych, bramki płatnicze i inne podmioty. Ponadto projekt ustawy zezwala, aby umowa podatkowa miała pierwszeństwo przed przepisem SEP w przypadku, gdy dany podmiot niebędący rezydentem podatkowym jest rezydentem podatkowym w jurysdykcji objętej umową podatkową.

W przypadku transferu towarów, nierezydent uruchomiłby SEP w Kolumbii, gdy spełnione są następujące warunki:

  1. Prowadzi interakcje lub działania marketingowe z ponad 300 000 użytkownikami w Kolumbii w ciągu poprzedniego roku lub w ciągu odpowiedniego roku podatkowego, lub wyświetla cenę towarów w kolumbijskich Pesos lub umożliwia płatność za towary w kolumbijskich Pesos.
  2. Jego dochód brutto z transakcji z klientami w Kolumbii jest wyższy niż 31.300 jednostek podatkowych (około 297.000 USD) w ciągu poprzedniego roku lub w ciągu odpowiedniego roku podatkowego.

W przypadku usług cyfrowych świadczonych z zagranicy, SEP zostałoby uruchomione niezależnie od tego, czy powyższe kryteria są spełnione.

Zaktualizowany projekt ustawy będzie przedmiotem drugiej debaty na posiedzeniach plenarnych obu izb, zanim stanie się obowiązującym prawem.

  • Rwanda: Aktualizacja definicji PE

W dniu 28 października 2022 r. weszła w życie nowa ustawa Rwandy o podatku dochodowym (ustawa nr 027/2022 z 20/10/2022 r.), która zastąpiła ustawę nr 016/2018 z 13/04/2018 r. Nowa ustawa wprowadza zmiany w systemie podatku od osób prawnych, między innymi wprowadz aktualizację definicji stałego zakładu (PE).  Agencyjny PE w szczególności istniałby, gdyby dana osoba odgrywała główną rolę prowadzącą do zawarcia umów w Rwandzie w imieniu przedsiębiorstwa nierezydenta. Ponadto nowa ustawa o podatku dochodowym wprowadza ubezpieczeniowy zakład stały dla zakładów ubezpieczeń pobierających składki lub ubezpieczających ryzyko w Rwandzie.

  • Indie: Działalność reasekuracyjna nie stanowi PE

W dniu 31 października 2022 roku Mumbai Bench of the Income Tax Appellate Tribunal (ITAT, Oddział Sądu Apelacyjnego do spraw Podatku Dochodowego w Bombaju) orzekł w sprawie ITA No. 6935/Mum/2018 w kwestii, czy spółka reasekuracyjna posiada PE w Indiach.  Sprawa dotyczyła irlandzkiej spółki prowadzącej działalność polegającą na świadczeniu usług reasekuracyjnych na rzecz swoich klientów w Indiach. Urzędnik oceniający (AO) zauważył, że podmiot irlandzki posiada podmiot grupowy w Indiach, który świadczył spektrum istotnych i podstawowych funkcji biznesowych, tj. usługi aktuarialne i underwritingowe, które są kluczowymi funkcjami w działalności ubezpieczeniowej. Zwrócono również uwagę, że projekt propozycji ubezpieczenia jest generowany przez podmiot w Indiach i że po zakończeniu takiej działalności związanej z ubezpieczeniem podejmowanych jest niewiele decyzji. Ponadto podmiot w Indiach prowadzi działalność wspierającą, w tym usługi wsparcia marketingowego, usługi wsparcia w zakresie roszczeń, usługi „streszczenia” danych i inne usługi administracyjne. Według AO podmiot w Indiach stanowi zakład stały spółki irlandzkiej.

ITAT zauważył, że aby powstał stały zakład stały, musi istnieć stałe miejsce prowadzenia działalności w Indiach, które będzie do dyspozycji spółki zagranicznej i za pośrednictwem którego spółka zagraniczna prowadzi działalność. ITAT zauważył ponadto, że nie ma żadnych konkretnych ustaleń dotyczących jakiegokolwiek stałego miejsca prowadzenia działalności, które byłoby do dyspozycji podmiotu irlandzkiego, a zatem przedsiębiorstwo reasekuracyjne nie posiada stałego zakładu stałego w Indiach. Zdaniem ITAT, podstawową działalnością reasekuracyjną jest przejęcie ryzyka, a to przejęcie ryzyka zostało dokonane poza Indiami. Dlatego też nie ma potrzeby przypisywania jakiegokolwiek zysku z reasekuracji w Indiach. Podmiot irlandzki należycie zapłacił za wszelkie czynności wykonywane przez ten podmiot w Indiach, a ocena cen transferowych zaakceptowała to stanowisko.

  • Indie: Zakup przedłużonej gwarancji nie stanowi PE

W dniu 26 września 2022 r. Oddział Sądu Apelacyjnego do spraw Podatku Dochodowego w Delhi (ITAT) wydał orzeczenie w sprawie ITA No. 9198/Del/2019, w którym analizował, czy umowa na przedłużoną gwarancję może stanowić PE. W tej sprawie indyjska firma jest wyłącznym dealerem producenta luksusowych samochodów. Indyjska spółka zakupiła rozszerzoną gwarancję od jednostki świadczącej usługi administracyjne producenta, którą następnie sprzedała klientom w Indiach.

Urzędnik oceniający (AO) zauważył, że indyjskie przedsiębiorstwo zawarło umowy dotyczące przedłużonej gwarancji z klientami w Indiach w imieniu jednostki administracyjnej producenta. Według AO indyjskie przedsiębiorstwo nie było upoważnione do zawierania takich umów i działało jedynie jako zależny agent działu administracyjnego producenta w celu świadczenia usług rozszerzonej gwarancji.

ITAT zauważył, że rozszerzona gwarancja była dodatkową funkcją zapewnianą klientom w Indiach, która nie była obowiązkowa, a cena rozszerzonej gwarancji sprzedawanej klientom w Indiach różniła się od ceny płaconej przez przedsiębiorstwo indyjskie. Ponadto, faktury dla klientów w Indiach były wystawiane pod nazwą przedsiębiorstwa indyjskiego, bez odniesienia do jednostki obsługi administracyjnej producenta. Zatem stosunek między stronami uznany przez prawo istniał jedynie między przedsiębiorstwem indyjskim a klientami w Indiach. W konsekwencji ITAT stwierdził, że spółka indyjska nie może być interpretowana jako zależny przedstawiciel PE nierezydenta.

Zobacz więcej: PE Watch: Latest developments and trends, November 2022 (ey.com)

Bezpośrednio na maila

Bądź na bieżąco i subskrybuj newsletter EY

Subskrybuj

Kontakt