W swoim rozstrzygnięciu NSA zwrócił uwagę na to, że koncepcja CSR jest stosunkowo nowa w polskiej przestrzeni gospodarczej, zaś na gruncie prawa podatkowego sprowadza się do kwestii, czy wydatki ponoszone przez podmioty gospodarcze w ramach działalności CSR służą działalności samego przedsiębiorcy i czy mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów oraz uprawniać do odliczania naliczonego podatku od towarów i usług. Sąd odwołał się również do Komisji Europejskiej definiującej CSR, jako „odpowiedzialność przedsiębiorstw za ich wpływ na społeczeństwo”, jak również do koncepcji CSR wypracowanej w literaturze.
Konsekwentnie, w ocenie NSA, CSR może stymulować rozwój nowych rynków i sprzyja tworzeniu nowych możliwości wzrostu gospodarczego. Jest też powszechnie przyjętą metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, działających zwłaszcza w takich branżach, w których typowa reklama (telewizyjna, radiowa, internetowa) nie ma zastosowania albo jej zastosowanie nie przynosi spodziewanych efektów.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być zatem kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną, a w związku z tym niosą ze sobą prawo do odliczenia VAT.
Podstawa prawna:
- art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.)
Tekst został opublikowany w Rzeczpospolitej w dniu 14.11.2022 r.